Naast de studie is er gelukkig ook tijd om de gedachten op andere wijze te verzetten. Zo kregen we vorige week een extra dag aan het weekend geplakt i.v.m. vrouwendag (9 augustus). Een mooie gelegenheid om het wat verderop te zoeken in het ongeveer 400 km verderop gelegen Capetown.
Ik deed dat met Jolanda (binnenkort practitioner in Driebergen) en Marije (binnenkort haar BSR-praktijk hebbend in Groningen). Wij drieën zijn een beetje kookgek en daarom besloten we er een culinair weekend van te maken.
Donderdag 8-8 reden we na de laaste les naar Kaapstad, waar we om 19.00 uur aankwamen . Marije had in de grote break al overnacht in Maartens Gusethouse, en dat bleek een zeer goede keuze. Twee hollanders runnen dit en doen dat zeer enthousiast.
De vrijdag begon fantastisch : Zonnetje, blauwe lucht en 20 graden op de teller. Marije was nog niet op Robbeneiland geweest en om 9.00 uur vertrok de boot daar naartoe. Zij werd door Maarten daar gebracht, service van de zaak. Jolanda en ik besloten de wandelschoenen uit het stof te halen. Wij startten aan de beklimming van de Lion's Head, een berg in de vorm van een leeuwenkop. Als je op de Tafelberg staat (die overigens een maand gesloten is i.v.m. onderhoud kabelbaan) zie je de berg liggen boven Kaapstad. De vorm in zijn geheel ziet er ook uit als een liggende leeuw.
De beklimming van de berg was zwaarder dan we van tevoren gedacht hadden. Steil en op somige plekken moet je een steile trap op of langs een ketting naar boven een rots op klimmen.
De klim was niet voor niets, prachtig uitzicht over Kaapstad en aan de andere kant uitzicht op Campsbay met de 12 apostelen op de achtergrond (gebergte).
Na 3 uur wandelen, klimmen en afdalen stonden we weer bij onze auto. Marije was inmiddels weer terug van Robbeneiland en de rest van de dag besteedden we aan wandelen, flaneren op het Waterfront van Kaapstad (Haven).
De zaterdag was wederom stralend en we startten de dag met een bezoek per auto aan de wijk Woodstock. Hier kon je 10 jaar geleden niet eens naartoe, dan vlogen de kogels om je oren en werd je zeker beroofd. Nu is het nog steeds een arme wijk, maar iedereen kan hier zonder kleerscheuren doorheen rijden of lopen. Wel veel armoede en bedelaars, maar ook hippe boetiekjes.
Waar kwamen we voor ? The Old Bisquit Mill : Een oud fabrieksterrein (koekjesfabriek), waarop iedere zaterdag een trendy markt wordt gehouden met kunst, mode en veel, heel veel eten. Met name dat laatste is bekend bij expats, want hier kan je eten uit je vaderland te pakken krijgen. Het moet gezegd, een fantastische markt. Veel mensen etend, drinkend aan lange tafels en daar rondomheen kraampjes met eten uit Thailand, Italie, Belgie, Duitsland en natuurlijk Nederland. (The Frying Dutchman) Recht op mijn doel af scoorde ik daar het laatste broodje kroket, na 3 maanden werkelijk alsof er een engeltje op je tong piest....
En na deze vette hap was het tijd voor Zuid-Afrikaas nummer 1 restaurant : The Test Kitchen alwaar wij een super 3 gangen menu verorberden, een ware smaaksensatie ! In nederland zou je hiervoor minstens 120 euro p.p. kwijt zijn , hier net een derde van die prijs.....
Zaterdagavond brachten we door met medestudenten in een circustent : Madame Zegaro : Een combinatie van circus, zang, acrobatiek en eten aan grote tafels. Het was echt een topavond met niet zo maar 3e rangs B artiesten, maar prikkelende optredens voor oog en oor.
Zondag zijn we naar een markt in Houtbay geweest en daarna moesten we Soren ophalen in Hermanus, waar hij het weekend bij kennissen had doorgebracht. Zondagavond laat weer na een lange autorit terug in Wilderness. Leuk zo'n weekend, maar toch weer blij terug te zijn.
Dit weekend daarom niets bijzonders op het programma. Gewoon lekker lezen, eten en de blog bijwerken............Vanmiddag gaan we naar een etentje verzorgd door de Zuid-Afrikaanse studenten. Ben benieuwd....
VOORTGANG BSR
Inmiddels al weer lange tijd mijn blog niet bijgehouden, waarvoor excuses. De studie komt nu in een versnelling, zal ik maar zeggen : nog 6 weken en we zijn weer thuis. Alle studenten kijken daar naar uit en deze jongen ook, natuurlijk. Maar voordat het zover is, moet er nog veel gebeuren. Naast de theorie (anatomie) is er nu ook veel tijd ingeruimd voor praktijklessen. Op woensdag hebben we extra lange dag tot 17.00 uur, waarvan de laatste 3 uur zijn ingepland om met elkaar en onder het oog van Gail en Boetie de releases door te nemen en soms zelfs "voor het eggie" op Boetie uit te proberen. je krijgt dan feedback op de release. Naast de standaardrelease zijn we nu ook aangekomen bij de extra's bv. welke release geef je bij zware hoofdpijn, brandend maagzuur etc. Ook wordt er gekeken of je release niet te lang duurt. Er tikt een klok, en binnen 25 minuten moet je klaar zijn. Dat is een extra dimensie, daar je de klant niet wil afraffelen. Toch probeert men zo je om te leren gaan met tijdsdruk. Over 2 weken, de eerste week van september, start de "internship" , oftewel : je zoekt 5 klanten en die geef je in een tijdsbestek van 3 weken 3 releases. Vijf klanten heb ik inmiddels gevonden, nl. mijn ouders Rina en Dries Bengsch (die op 11-9 komen ingevlogen hier in ZA), onze huisbaas Roy en vrouw Cathy Trembath, en als vijfde Rasta Mau Mau (Mike) . De dagen en tijden staan reeds ingepland en dat is met 24 studenten een planning van jewelste. Naast het releases geven aan echte klanten in de maand september, moet je jezelf ook inplannen voor receptiediensten en als taxichauffeur, want mensen mogen niet zelf de berg oprijden. Voeg daarbij nog dat we deze week de laatste anatomie-test hebben en dan volgende week, de laatste week van augustus tentamens over het totale tweede part anatomie, client-management, en praktijk examen (Gail en Boetie kjken mee met release en beoordelen dat). Kortom nog twee weken studeren, testen maken en dan is dat afgerond en kan je je volledig op je klanten storten.
Maar ook met thuis is iedereen bezig. Nog even en je bent weer terug in NL en dan gaat voor ons 24 het BSR-hoofdstuk beginnen. Ik heb daar veel zin in. Mijn vader is bezig met de bank, wederom een pronkstuk. De juiste hoogte voor mij is doorgegeven, de kussens worden nu door hemzelf bekleed, de veren zijn besteld bij verenfabriek in Rotterdam. Dus er wordt aan alle kanten gewerkt. Agata doet dat ook natuurlijk, en runt het huis en alle papieren rompslomp nu alleen. Dat valt niet altijd mee, maar het is fijn te horen en te lezen dat velen haar helpen, uitnodigen voor een etentje of haar bemoedigende woorden toespreken live of per mail.
Ik eindig dit stuk met de gedachte dat we nog 6 weken te gaan hebben = 42 dagen tot de graduation. Time flies zeggen ze, dus daar hopen we dan maar op. Tot binnenkort trouwe volgers !
