Op maandag j.l. kregen we op school uitgebreide info over the apprenticeship, oftewel de praktijkstage. Gail en Boetie legden precies uit wat men van ons verwacht. In de vorige blog heb ik daarover geschreven. Halverwege de ochtend hebben we een bezoek aan alle ruimtes gebracht waar de releases gegeven worden. Dit gebeurt op de academie zelf (op de berg) en in het huis van practitioner Peter (onderaan de berg). Het huis van Peter is de receptie waar iedereen zich eerst moet melden en ook de parkeerplaats voor de clienten. De ruimtes op de academie werden door ons leeg gemaakt en dat bleek een opgave, daar er heel wat rotzooi in ogeslagen stond. Dat werd door ons naar buiten gedragen en achter het huis onder een afdak opgeslagen. Zo zorgden we ervoor dat alles voor dinsdag tiptop in orde was.
Dinsdag was de eerste dag en mijn dag als taxi-chauffeur, 3 uur lang. En ik kan wel zeggen dat het fantastisch was om te doen. Mensen uit de wijde omgeving kwamen voor releases naar de academie, parkeerden hun auto en na aanmelding bij de receptie stapten ze in mijn auto voor de korte rit bergop. Velen kwamen voor het eerst en een beetje zenuwachtig gingen ze heen. Bijna een uur later stappen ze weer in je taxi en vertellen je over hun ervaring met de practitioner en de BSR-release. De mensen ervaren aan den lijve wat BSR doet : Opgeslagen spierspanning door het lichaam zelf op laten lossen. Als practitioner geef je het lichaam een zetje dit te starten, zodat de communicatie tussen spieren, zenuwen en hersenen weer wordt hersteld. Het gevoel in rug, nek of vingers komt weer terug. Hoofdpijn blijkt afkomstig van chemische stress of komt door beknelde spieren of zenuwen in de nek. Na afloop van de release gaat het lichaam aan de gang en dat vraagt energie. Veel klanten komen dan ook slaperig terug van de release, of vallen reeds op de behandelbank in een diepe slaap, daar BSR "gentle" , zacht is. In de anderhalve minuut heen en anderhalve minuut naar beneden krijg je als chauffeur van sommigen een heel verhaal of met humor doorspekte opmerkingen. Als er een candid camera had gehangen in de auto was er top amusement geschoten qua one-liners en quotes door de diverse mensen.
Woensdag was ik wederom aan de beurt voor de taxi en met even veel plezier dit 3 uur gedaan. Door al deze activiteiten in deze eerste week liep ik een beetje achter bij de rest van de studenten, die reeds 3 of 4 klanten hadden gehad. Vrijdag was mijn eerste praktijkdag met 3 nieuwe klanten, waarover ik in vorige mail heb geschreven. Met gezonde spanning gestart, onder het goedkeurend oog van Boetie. Alle drie de klanten waren zeer te spreken over mijn release gelukkig. Dinsdag komen zij voor de tweede keer en hoor ik wat hun ervaring in de tussenliggende dagen was. Echt gaaf het geleerde in praktijk te brengen en het bijzondere van BSR te ervaren, want dat is het...
Deze week komen mijn ouders naar Wilderness. Op woensdag 11-9 (fijne datum...) vang ik ze op op het vliegveld van George. Zoals de vlag er nu bijstaat hoeven zij op het vliegveld van Johannesburg niet te vervelen. Helaas moeten zij daar 8 uur wachten op de vlucht naar George. Morgen hoor ik definitief of zij op een 4 uurs rondrit door Township Soweto worden meegenomen door gids met bus. Klasgenoot Yesmin heeft dit geregeld waarvoor dank. Dries en Rina zullen Soweto bezoeken, het huis waar Nelson Mandela woont , een museum in de township bezoeken en een plaatselijke middagmaaltijd nuttigen. Je kan maar gelijk goed beginnen met het land waar geen ervaring mee hebt, gelijk met vinger op de gevoelige plek van dit prachtige land. Zwart en blank leven hier, mede door Nelson Mandela (Mandiba), in vrede naast elkaar. Toch is het gat tussen rijk en arm, blank en zwart, voelbaar als een onderliggend smeulend bommetje. De onvrede onder de armsten is groot, resulterend in een schietpartij van de politie een aantal weken geleden bij een goudmijn, waarbij 16 doden vielen. Het vertrouwen in politici (ANC) is tanende, mede door corruptie en zelfverrijking van diezelfde politici. Dit geeft voedingsbodem aan de ideeen van radicale politici die de taal van hen spreken (Malemma). Met Zimbabwe's Robert Mugabe als voorbeeld is dat het angstbeeld voor veel blanken nu. Zet dat door en worden zij er radicaal uitgegooid op een gegeven moment. Niets is onmogelijk, het gezond verstand overheerst gelukkig. Maar wat als de bindende factor Mandela overlijdt.....Voer voor discusies aan koffietafels en terrassen. Niemand die het weet hoe het zal aflopen.....de tijd zal het leren.....
In de drie weken dat mijn ouders hier zijn, zal ik hen de diverse facetten van het bovenstaande laten zien : arme townships, rijke Gardenroute, fabuleuze natuur, aardige mensen alom, platteland, grote stad, big five, onbevolkte stranden. Ik heb er zin in hen alles te laten zien en als klant hen ook te releasen. Tot de volgende blog !
zondag 8 september 2013
zondag 1 september 2013
CAGE DIVEN
Een aantal weken geleden heb ik jullie verteld hoe Agata en ik meemochten met Dorien op de onderzoeksboot van de campus in Mosselbay. Zoals jullie gelezen hebben een fantastische en spannende ervaring. Zo'n twee weken nadat Agata vertrokken was naar Nederland heb ik wederom contact gelegd met Dorien en wel voor een z.g. cagedive tussen te witte haaien. Zij heeft contacten met een commercieel bedrijf dat dat organiseert en in de klas waren er 7 studenten die dit wel aandurfden : Kees, Nicole, Wilfried, Lin, Fran, Thijs en ondergetekende. Op een vroege, zonnige zaterdagmorgen togen we in twee auto's naar Mosselbay, waar Dorien ons opving en meenam naar White Sharks Africa. Allereerst kregen we een breefing over wat ons te wachten stond, een ontbijtje en daarna naar de haven waar de boot klaar lag.
Na tien minuten varen gingen we voor anker nabij het Robbeneiland voor de kust. Vanaf de boot werd een ijzeren kooi in het water gelaten. Met 6 man kun je daar in en dat paste precies want Fran durfde dit niet en zij nam foto's. Voordat je het water ingaat krijg je een wetsuit aan, speciale sokken aan en een snorkel op je hoofd. Een voor een stap je de kooi in, 3 aan 3 naast elkaar. En dan gaat het spectakel beginnen. (De onderstaande foto's zijn niet voor gevoelige types..............)
Je verblijft met z'n zessen tot je neus in het water. De crew gooit een tonijnkop aan een touw in het water. De crew ziet of er een witte haai aankomt en op het juiste moment roept een van hen "DIVE!" en dan stop je je hoofd onder water met wat lucht in de longen uiteraard. Een fascinerend gebeuren start dan. Je ziet de enorme haai recht op je af komen, eerst rustig snuffelend aan de tonijnkop. Op enig moment maakt hij een omtrekkende beweging en valt dan aan met een power die met geen pen te beschrijven is. Op nog geen halve meter voor je hapt hij met zijn enorme uitschuifbare kaken toe, botst half tegen de kooi, knalt soms met bek en al tegen de tralies...... Werkelijk adembenemend mooi, maar ook best angstaanjagend, ook al blijken deze haaien redelijk mensvriendelijk. Een haai van 4 meter lang voor je op volle snelheid en zo dichtbij is echt een once in a lifetime sensatie !.
Na 20 minuten zijn anderen aan de beurt in de cage en kan je de ervaringen delen met elkaar + zelf foto's nemen, waarvan hieronder een impressie.
Helaas had ik geen onderwatercamera, maar met de motorzoom zijn de bovenstaande foto's in een fractie genomen. Voldaan en met de adrenaline nog in ons lijf stonden we 3 uur later weer op de havenkade van Mosselbay.
Dank Didi en Dorien voor deze kadootjes, het was geweldig !
Na tien minuten varen gingen we voor anker nabij het Robbeneiland voor de kust. Vanaf de boot werd een ijzeren kooi in het water gelaten. Met 6 man kun je daar in en dat paste precies want Fran durfde dit niet en zij nam foto's. Voordat je het water ingaat krijg je een wetsuit aan, speciale sokken aan en een snorkel op je hoofd. Een voor een stap je de kooi in, 3 aan 3 naast elkaar. En dan gaat het spectakel beginnen. (De onderstaande foto's zijn niet voor gevoelige types..............)
Je verblijft met z'n zessen tot je neus in het water. De crew gooit een tonijnkop aan een touw in het water. De crew ziet of er een witte haai aankomt en op het juiste moment roept een van hen "DIVE!" en dan stop je je hoofd onder water met wat lucht in de longen uiteraard. Een fascinerend gebeuren start dan. Je ziet de enorme haai recht op je af komen, eerst rustig snuffelend aan de tonijnkop. Op enig moment maakt hij een omtrekkende beweging en valt dan aan met een power die met geen pen te beschrijven is. Op nog geen halve meter voor je hapt hij met zijn enorme uitschuifbare kaken toe, botst half tegen de kooi, knalt soms met bek en al tegen de tralies...... Werkelijk adembenemend mooi, maar ook best angstaanjagend, ook al blijken deze haaien redelijk mensvriendelijk. Een haai van 4 meter lang voor je op volle snelheid en zo dichtbij is echt een once in a lifetime sensatie !.
Na 20 minuten zijn anderen aan de beurt in de cage en kan je de ervaringen delen met elkaar + zelf foto's nemen, waarvan hieronder een impressie.
Dank Didi en Dorien voor deze kadootjes, het was geweldig !
BEGINNING OF THE END
Beste lezers,
Hier weer eens het een en ander van mij, nu in een wat relaxtere vorm. Vrijdag j.l. de laatste twee tentamens gehad van de 4 die op het programma stonden. Vrijdag stond in het teken van de praktijktheorie. In de ochtend (9.00 uur) zette ik weer mijn tafeltje in de zon buiten op het terras. Bijna iedereen blijft binnen zitten. Zo niet, deze jongen, vanaf het begin af aan lekker buiten in het zonnetje, zonnebril op, petje op en de examen/testvragen voor de neus en schrijven maar. Een keer was het echt slecht weer, toen moest ik wel binnen blijven. Kelsey de huiskat kwam bij mij op tafel zitten met haar achterste natuurlijk precies op de plek waar ik moest schrijven. Ze keek woest achterom als ik haar iets opschoof, maar heeft het toch zo'n drie kwartier bij me uitgehouden. Het laatste examen daar wilde ze bij zijn. Het examen ging erover hoe stress in het lichaam te ontdekken en hoe te releasen, op welke plek en hoe doe je dat precies. Dat betekent precies omschrijven wat je doet en op de centimeter nauwkeurig, want dan heb je het beste resultaat. In totaal 5 kantjes vol geschreven, dus dat duurde wel even, maar had er goed gevoel bij, want dit is wat je al 4 maanden aan het leren bent en inmiddels in de vingers hebt.
Om 12.00 uur was ik als een na laatste van de klas aan de beurt voor het praktijkexamen. Gail zat in aparte kamer om dit af te nemen. Mijn voorganger Antonia lag op de BSR-bank en Gail noemde een aantal plekken die je exact moet vinden bij iedereen. Iedere BSR-practitioner moet dit kunnen en zo niet dan heb je een probleem. Je begint met 40 punten en naar gelang je fouten maakt blijft aan het eind van dit examen het restaantal punten over. Het ging goed, op een klein detail na en daardoor kon ik opgelucht de ruimte verlaten met 39,5 punt op zak. Na de schriftelijke examens op dinsdag (client-management) en donderdag (anatomie helft van de stof) kwam hierna de ontlading : Het theorie-gedeelte zit erop ! Geen eindeloos gestudeer in de boeken, geen hersengekraak meer, geen donderdagavondstress meer voor de test op iedere vrijdag. Kortom, de boeken kunnen in de tas, we zijn er klaar mee.
Om half een was er in een goed restaurant in Sedgefield afgesproken om dit feit te vieren met elkaar en je kan je voorstellen iedereen was uitgelaten en blij. Gail kwam uiteraard ook en zij roemde de instelling van de klas tot nu toe. Zijn we dan nu klaar en gaan we alleen nog maar feesten ?
Nee, morgen start "The apprentorship". De maand september staat in het teken van praktijk. Alle 24 studenten moeten 5 klanten inbrengen en die 5 klanten moet je p.p. 3 keer een BSR-release geven op dag 1,4 en 11. Dus 5 keer 24 keer 3 is in totaal 360 behandelingen verspreid over de maand september. Naast het geven van releases heb je ook 3 uur receptiedienst + 3 uur taxidienst de berg op en af. Het wordt dus een organisatorisch huzarenstuk waarbij we veel zullen leren en het leuke is dat je nu echte klanten krijgt en niet meer een medestudent. Gail en Boetie houden oog in het zeil, volgens strakke planning en in de laatste twee weekenden komt practitioner Sandy de Man in plaats van Boetie meehelpen. Wij zijn nu bijna zijn kersverse collega's en dat schept een band.
Dinsdag start dit hele circus. Ik zal van 9-12 de taxi besturen, want mensen mogen niet zelf met hun auto de berg op en af. Er is strakke regie met parkeerplaatsen beneden, inschrijven op de receptie, afrekenen van luttel bedrag, klantenkaart meegeven met client, administratie bijhouden etc. etc.
Ook woensdag zal ik 3 uur de taxi besturen, waarna op vridag a.s. mijn eerste 3 klanten zullen verschijnen : Mike (rastafarian), Roy (landlord) en Cathy (landlady). Ik kijk er naar uit hen te behandelen en te ervaren hoe het gaat. Klant 4+5 worden volgende week ingevlogen vanuit Nederland : Mijn ouders. Ik kijk er naar uit hen op de halen in George op 11 september. Zij blijven 3 weken hier bij ons in huis. Tussen de releases door zal ik hen meenemen in de omgeving en hen het prachtige Zuid-Afrika laten zien. Daarom gebruik ik de eerste week om mijn taken te doen op de academie en daarnaast kan ik tussendoor met hen op stap , vooral in de weekenden natuurlijk.
De titel van dit stuk wordt nu hopelijk duidelijker, we werken toe naar het afscheid op 28-9 en hopen dan uiteraard ons diploma mee te nemen in de tas. Uiteraard kijk ik uit naar thuis, naar Agata, naar Wadna, naar vrienden en kennissen. Van de week was Agata op de tennis. Met skype daar even kort kunnen kletsen met wat dinsdagavond mannen, Linda en Hans. Ik kijk er erg naar uit weer het Hollandse leven op te pakken, ook al is dat anders als voorheen. De Schreuderschool start morgen in een nieuw gebouw (hoop ik) en dat hoofdstuk is niet meer, maar je volgt het nog wel. Terug in Barendrecht wachten knopen die doorgehakt moeten worden op het gebied van praktijktafel, website, afspaken met de 25 fantastische mensen die mij steunen. Beginning of the end, start of something new !
Hier weer eens het een en ander van mij, nu in een wat relaxtere vorm. Vrijdag j.l. de laatste twee tentamens gehad van de 4 die op het programma stonden. Vrijdag stond in het teken van de praktijktheorie. In de ochtend (9.00 uur) zette ik weer mijn tafeltje in de zon buiten op het terras. Bijna iedereen blijft binnen zitten. Zo niet, deze jongen, vanaf het begin af aan lekker buiten in het zonnetje, zonnebril op, petje op en de examen/testvragen voor de neus en schrijven maar. Een keer was het echt slecht weer, toen moest ik wel binnen blijven. Kelsey de huiskat kwam bij mij op tafel zitten met haar achterste natuurlijk precies op de plek waar ik moest schrijven. Ze keek woest achterom als ik haar iets opschoof, maar heeft het toch zo'n drie kwartier bij me uitgehouden. Het laatste examen daar wilde ze bij zijn. Het examen ging erover hoe stress in het lichaam te ontdekken en hoe te releasen, op welke plek en hoe doe je dat precies. Dat betekent precies omschrijven wat je doet en op de centimeter nauwkeurig, want dan heb je het beste resultaat. In totaal 5 kantjes vol geschreven, dus dat duurde wel even, maar had er goed gevoel bij, want dit is wat je al 4 maanden aan het leren bent en inmiddels in de vingers hebt.
Om 12.00 uur was ik als een na laatste van de klas aan de beurt voor het praktijkexamen. Gail zat in aparte kamer om dit af te nemen. Mijn voorganger Antonia lag op de BSR-bank en Gail noemde een aantal plekken die je exact moet vinden bij iedereen. Iedere BSR-practitioner moet dit kunnen en zo niet dan heb je een probleem. Je begint met 40 punten en naar gelang je fouten maakt blijft aan het eind van dit examen het restaantal punten over. Het ging goed, op een klein detail na en daardoor kon ik opgelucht de ruimte verlaten met 39,5 punt op zak. Na de schriftelijke examens op dinsdag (client-management) en donderdag (anatomie helft van de stof) kwam hierna de ontlading : Het theorie-gedeelte zit erop ! Geen eindeloos gestudeer in de boeken, geen hersengekraak meer, geen donderdagavondstress meer voor de test op iedere vrijdag. Kortom, de boeken kunnen in de tas, we zijn er klaar mee.
Om half een was er in een goed restaurant in Sedgefield afgesproken om dit feit te vieren met elkaar en je kan je voorstellen iedereen was uitgelaten en blij. Gail kwam uiteraard ook en zij roemde de instelling van de klas tot nu toe. Zijn we dan nu klaar en gaan we alleen nog maar feesten ?
Nee, morgen start "The apprentorship". De maand september staat in het teken van praktijk. Alle 24 studenten moeten 5 klanten inbrengen en die 5 klanten moet je p.p. 3 keer een BSR-release geven op dag 1,4 en 11. Dus 5 keer 24 keer 3 is in totaal 360 behandelingen verspreid over de maand september. Naast het geven van releases heb je ook 3 uur receptiedienst + 3 uur taxidienst de berg op en af. Het wordt dus een organisatorisch huzarenstuk waarbij we veel zullen leren en het leuke is dat je nu echte klanten krijgt en niet meer een medestudent. Gail en Boetie houden oog in het zeil, volgens strakke planning en in de laatste twee weekenden komt practitioner Sandy de Man in plaats van Boetie meehelpen. Wij zijn nu bijna zijn kersverse collega's en dat schept een band.
Dinsdag start dit hele circus. Ik zal van 9-12 de taxi besturen, want mensen mogen niet zelf met hun auto de berg op en af. Er is strakke regie met parkeerplaatsen beneden, inschrijven op de receptie, afrekenen van luttel bedrag, klantenkaart meegeven met client, administratie bijhouden etc. etc.
Ook woensdag zal ik 3 uur de taxi besturen, waarna op vridag a.s. mijn eerste 3 klanten zullen verschijnen : Mike (rastafarian), Roy (landlord) en Cathy (landlady). Ik kijk er naar uit hen te behandelen en te ervaren hoe het gaat. Klant 4+5 worden volgende week ingevlogen vanuit Nederland : Mijn ouders. Ik kijk er naar uit hen op de halen in George op 11 september. Zij blijven 3 weken hier bij ons in huis. Tussen de releases door zal ik hen meenemen in de omgeving en hen het prachtige Zuid-Afrika laten zien. Daarom gebruik ik de eerste week om mijn taken te doen op de academie en daarnaast kan ik tussendoor met hen op stap , vooral in de weekenden natuurlijk.
De titel van dit stuk wordt nu hopelijk duidelijker, we werken toe naar het afscheid op 28-9 en hopen dan uiteraard ons diploma mee te nemen in de tas. Uiteraard kijk ik uit naar thuis, naar Agata, naar Wadna, naar vrienden en kennissen. Van de week was Agata op de tennis. Met skype daar even kort kunnen kletsen met wat dinsdagavond mannen, Linda en Hans. Ik kijk er erg naar uit weer het Hollandse leven op te pakken, ook al is dat anders als voorheen. De Schreuderschool start morgen in een nieuw gebouw (hoop ik) en dat hoofdstuk is niet meer, maar je volgt het nog wel. Terug in Barendrecht wachten knopen die doorgehakt moeten worden op het gebied van praktijktafel, website, afspaken met de 25 fantastische mensen die mij steunen. Beginning of the end, start of something new !
Abonneren op:
Posts (Atom)