NOG 3 DAGEN..........

Nog 3 dagen en dan vlieg ik weg, net als de vogel in het logo van de Schreuderschool. Vorige week , op het afscheidsfeest, hield eerst directrice Margriet Bennink(zie foto hieronder) een prachtige speech en eindigend met de uitreiking van een prachtig schilderij, gemaakt door leerling Nella.

en daarna kwam ik met een speech, waarin ik inging op het feit hoe te besluiten deze grote stap te nemen : 

In oktober vorig jaar heb ik aangegeven te stoppen met werken op de A.J. Schreuderschool, na 28 jaar. Margriet viel zowat pardoes van haar stoel toen ze het hoorde. Haar kapsel schudde woest in het rond als dat van Beatrix in een najaarsstorm. Diezelfde Margriet las aan het begin van het schooljaar een kinderboek voor met als rode draad : Doe wat je hart je ingeeft, volg je hart !

Nog geen 2 maanden later zat ik dus bij haar aan tafel en vertelde dat ik was toegelaten op de BSR-academie. Vol ongeloof, en met een sprankeltje plezier keek zij mij aan en liet het verhaal op zich inwerken : Vijf maanden studeren in Zuid-Afrika, je baan opgeven en daarna voor jezelf beginnen als BSR-practitioner. Buiten het bericht brengen dat je stopt is het belangrijker hoe je tot zoiets komt :

1.Drie jaar geleden ging Agata voor 5 maanden naar Zuid-Afrika en ook ik mocht daar een groot gedeelte van meemaken. Ik maakte kennis met de studenten van toen, het prachtige en inspirerende land , en ook met de twee grondleggers van de BSR Gail en Ewald Meggersee. Na terugkomst van Agata in Nederland 3 jaar geleden bleek BSR aan een grote vraag te voldoen : BSR geeft een impuls aan het lichaam om chemische, psychische of lichamelijke stress op te ruimen. Zo wordt je een beter mens, lichaam en geest zijn in balans. Het is nou niet zo dat de mensen dartelend ons huis verlieten, maar mensen die voor sessie 1 van hun partner een kontje kregen om boven te komen, konden na 3,4 sessies zelfstandig en zelfbewuster het pand verlaten. Dat is mooi om te zien, dus dat inspireerde mij .

2. Ik ben een liefhebber van muziek, een aantal van jullie weten dat. Qua oud nummer is Born to Run van Bruce Springsteen tekenend voor de tijd waarin wij leven. Nu is er Woodkid (onthou die naam) met het prachtige nummer + video RUN BOY RUN. We blijven maar rennen met zijn allen. We weten het, maar blijven eraan mee doen, ook al zegt ons lichaam vaak anders . Waar zijn we mee bezig, waar ben jij mee bezig ?  Goed om die vraag eens te stellen, je de spiegel voor te houden. Dit geldt voor je baan, relatie noem maar op.

3. Als heer op leeftijd. Wat ga je doen in je vrije tijd ? Juist, je wordt lid van een boekenclub. 4 Heren, sex drugs en rockn roll en aan het einde van de avond, o ja we hebben nog een boek te bespreken. Tip : Stefan Enter       GRIP . Omslag al mooi met rotsblok gevangen in een spleet in de bergen. Hoe krijgen de hoofrolspelers grip op hun leven, nadat ze elkaar 20 jaar niet hebben gezien. Iedereen zal wel veranderd zijn……. Een goed boek zet je als het uit is je nog steeds aan het denken en dat doet dit boek. Nog zo’n boek, weliswaar uit 1965, maar nu heruitgegeven is STONER van John Williams.

4. Nog een boek om te onthouden : GELD IS MIJN VRIEND van Phil Laut . Als je nog niet zo succesvol bent als je zou willen zijn, dan is je gedachte hiervoor verantwoordelijk. Het boek staat vol oefeningen  om je te helpen je gedachten te veranderen en een welvaartsbewustzijn te ontwikkelen.  Maak kennis met de 4 wetten van welvaart. Deze wetten regeren alle welvaart en worden toegepast door succesvolle mensen.  Wees succesvol met het werk dat u het liefste doet !

5. Arie Bijl, leraar Nederlands, ook lid van de boekenclub kwam met een zeer interessant artikel uit het blad VOLZIN, geschreven door Marieke Bender. De titel luidt : GEEN DOEL, ALLEEN DE REIS. Na al het geren zoals hier op school of elders in je leven, beslis op een gegeven moment : STOP + THINK. En herschrijf de bijbelse 10 geboden als volgt :

1.       Gun jezelf stilte

2.       Kies je bestemming niet van tevoren

3.       Neem tijd om te voelen

4.       Verwacht zo min mogelijk

5.       Laat je verrassen

6.       Vertrouw op mensen om je heen

7.       Vertrouw op je eigen kunnen en gevoel

8.       Geniet

9.       Neem genoegen

10.   Laat je inspireren door wat er is

6. Dit sluit mooi aan bij een gedicht van de voor mij onbekende duitse dichter Erich Fried . Hij schreef "Was es ist" , vrij vertaald "Wat het is " :

Wat het is

Het is onzin, zegt het verstand

Het is wat het is, zegt de liefde

Het is pech, zegt de berekening

Het is niets dan pijn, zegt de angst

Het is uitzichtloos, zegt het inzicht

Het is wat het is, zegt de liefde

Het is belachelijk, zegt de trots

Het is onbezonnen, zegt de voorzichtigheid

Het is onmogelijk, zegt de ervaring

Het is wat het is, zegt de liefde.

7. Uiteraard ging de beslissing om op school te stoppen niet van vandaag op morgen, geïllustreerd door het volgende gesprek met een ouder :

Een paar maanden geleden sprak ik een vader op school, getrouwd met de dochter van Bram Ladage en je begrijpt het al , al jaren frietbakkend op de Binnenban in Hoogvliet . Hij hoorde mijn verhaal en zei in plat Rotterdams : Teringjan, Andy, dat is gaaf. Jij gaat heel wat anders doen, nou ik ook : Al jaren fiets ik voor een goed doel de Alp d”Huez op. Ik ga daar een hotel kopen, verkoop mijn frietzaak en begin daar mijn droom. Vorige week kwam ik hem tegen en hij zei : Andy veel succes met je BSR, of zie je ervan af ? Nee, zei ik, het gaat door en ik neem de 16^e afscheid. Goed hoor, antwoordde hij. En jij? vroeg ik. Ik heb er nog eens over nagedacht en doe het niet.

Andy , ken je de uitdrukking : Wat in je kop zit, zit ook in je reet . Ik moest daar smakelijk om lachen. Gezien de lucht die op school zo nu en dan uit de toiletten opstijgt zou je het haast denken………..Maar de uitdrukking klopt niet helemaal en moet natuurlijk zijn : Wat in mijn kop zit, zit niet in mijn kont (Als iemand een plan heeft, niet kan wachten en er per direct actie ondernomen moet worden, dan zeg je dat.)

8. Nu we toch met poep en pies bezig zijn : Graag toon ik u de volgende beeltenis.

Geen zelfportret overigens, en lastig lopen zo.  Wel eens over gedroomd om zo zwaar geschapen te zijn, maar nee. Dit was een cadeau van een oud-leerling , (Paulus de Groot). Bij de opening van school kreeg ik het van hem, voor de school. Welgeteld 3 weken heeft het bij mij in de directiekamer gehangen. Het gaf teveel aanstoot vond men. Daarna verdween het in een kast en daarna nam ik het mee naar huis, met daarbij de opmerking : Als ik wegga krijgt school hem terug. Nou, hier is t’ie dan. Graag hoor ik op termijn of ik hem weer terug mag hangen aan de muur thuis of dat hij hier alsnog een plek in het project sexuele vorming gaat krijgen.

9. Mooi bruggetje, naar het jonge pikkie dat ik was toen ik kwam op de Schreuderschool. Het was de tijd van Peter Six-Dijkstra (shag en sandalen), Maarten de Keizer (piano + Bassie en Adriaan), daarna gevolgd door Martin Schuitemaker (bretels) , gevolgd door Cees Terdu als interim, wat hij benutte om ons los te weken bij ons oude bestuur en in te lijven bij de PCBO. Hierna kwamen Jaap Lodder (humor, lachsalvo’s en levenswijsheid), Bert de Kok  en ondergetekende. Einde lullentijdperk, toen kwamen de mutsen in opmars : Marjo , Margriet en uiteindelijk ook Els. Waar emancipatie al niet toe kan leiden.  Deze dames, de opperhennen van de Schreuder, leiden het KIPPENHOK , dat jaren lang het domein was van haantjes van divers postuur.

Ik ga BSR studeren. Een zachte methode die mensen van pijn en diverse andere klachten af helpt. Inmiddels 25 mensen steunen mij hierin, middels het schenken van een bedrag in ruil voor 3 behandelingen . Zo kan ik mensen helpen , zoals ik nu leerlingen en ouders jaren heb geholpen hun toekomst te zoeken, hun reis te maken naar het geluk van een werkplek die bij hen past.

Vorige week kwam ik in een klas . Een leerling die vroeg aan mij : Is gel gevaarlijk voor je haar ? Hij keek naar mij op en zei : Volgens mij heb jij veel gel gebruikt vroeger. Mijn vader zegt dat het gevaarlijk is en dat ik zal eindigen als jij , kaal dus. “Mooi kaal is niet lelijk” antwoordde ik, en wie weet hoe jij eruit ziet als je 50 bent. Maar Charaf, als je heel sterke gel gebruikt kan je haar afbreken dat klopt, dus dan voorzichtig zijn. Wat vindt je ervan dat je kaal bent , meester Andy ? “Op een drukke snelweg groeit geen gras” …….en aan zijn ogen zag ik dat hij het snapte. Van zulke gesprekken kan ik erg genieten.  Of wat vindt je van deze :

He Andy, nog steeds 4 maanden zwanger ?     

Ik wenste eerst Eugene, mijn opvolger, veel succes in de fantastische baan van Stage-Coördinator ! Ook het team en directie wenste ik een voorspoedige reis naar de Spinozaweg toe. (nieuw gebouw voor het VSO vanaf september 2013). Geniet en blijf zo nu en dan eens stilstaan en kijk om je heen en bedenk dat ook jij op reis bent.

Hierna pakte ik mijn tas en een touw en klom in de dichtstbijzijnde boom....

en zijn we weer bij de titel van de eerste blog......
Nu, nog 3 dagen voordat het vliegtuig gaat, begint de reiskoorts toch enigszins te komen. Vanmorgen naar de stad geweest voor de laatste inkopen en zowaar ook wat inkopen voor 30 april a.s. gedaan : Een set te gekke oranje bretels gekocht.....
Dit brengt mij erop dat ik hier niet zal zijn als Prins Pils de troon gaat bestijgen en Beatrix zal aftreden. Toch, ter verlevendiging van dit blog, ga ik u verblijden met een heuse voor-publicatie, die naar het zich laat aanzien donderdag a.s. zal verschijnen in De Schakel, het Barendrechtse suffertje. De redactie van dat blad vroeg Barendrechters iets in te sturen betreffende een "ontmoeting met Beatrix" , op wat voor gebied dan ook. Reeds vele weken geleden stuurde ik het onderstaande stuk in. Veel leesplezier !

VOORDRINGENDE KLANT

In september 1998 gingen 4 mannen uit het toenmalige Sprongschot bestuur, naar een meubelzaak op de onderste etage van De Koopgoot (schuin tegenover de V+D). Al een tijdje waren we op zoek naar een STAMTAFEL voor onze kantine in Sporthal Aksent. Een van ons had een geschikt exemplaar gezien op bovengenoemd adres.

We kozen voor een rustige maandagmorgen, zodat we op ons gemak zouden kunnen kijken bij het toenmalige Ann Christian Art, een, naar het zich liet aanzien , degelijke zaak. We spraken op een maandagmorgen af rond 11.00 uur.

Een beetje jolig stapten we de zaak in , en zagen tot onze verbazing enkele fors uitgevallen mannen met oortjes in, ineens ietwat onrustig reageren. Een stak zijn hand op, wij zwaaiden terug en wilden als een roofdier op zijn prooi, richting stamtafel lopen. Echter, de eigenaresse van de zaak  had ons al in de peiling en zoals het een zakenvrouw betreft heette ze ons met alle egards welkom. We waren keurig op tijd, maar……….heren, u zult even geduld moeten hebben, want ik heb nu een klant en die gaat overal voor………..We keken elkaar aan, en toen viel het kwartje : Halverwege de winkel stond een statige dame met dito kapsel. We keken elkaar aan , wilden net in koor “ goedemorgen majesteit” roepen, maar daartoe kregen we geen kans.

De man met de oortjes gebood ons dringend , doch vriendelijk op gepaste wijze de koningin en hofdame te omzeilen en achterin de zaak plaats te nemen aan die ……..laten we zeggen, grote bruine tafel. Al ietwat bekomend van de verbazing slingerden we ons als behendige handballers tussen de stoelen, tafels en protserige lampen door. Een tweede aap met oortjes wees ons onze stoelen, en verzocht ons niet al te jolig moppen te gaan tappen om de tijd te doden. Als op een stadiontribune aanschouwden wij hoe de majesteit dingen aanwees, de hofdame de keuzes opschreef en de eigenaresse boog, voor het tweetal, steeds lichtjes door de knieën. Er was een moment dat de voordringende klant ons naderde en ze kon een lichte glimlach niet onderdrukken. Het moet er ook niet uit gezien hebben : Vier heren op een rijtje in een meubelzaak, een beetje trommelend met de vingers op de tafel en observerend wat zij voor zichzelf aanschafte in deze zaak.

Na ongeveer 10 minuten , die overigens wel een uur leken, werd het chequeboek gepakt en werd afgerekend. De mannen met de oortjes kwamen daarna weer in beweging,en gaven de zaak weer vrij met brede armgebaren. Wij, het klootjesvolk van een simpele handbalclub uit Barendrecht, waren nu aan de beurt. De eigenaresse kwam met rode konen op ons af en stelde voor eerst  maar eens een bakkie thee te maken. Wij vieren waren daar inmiddels ook aan toe en met z’n vijven slurpten we van ons kopje jasmijnthee. Het kon natuurlijk niet anders : De tafel waaraan we gezeten hadden, die moest het worden.

Een maand later konden we de tafel ophalen en in stukken hebben we hem naar Aksent gebracht. Ter plekke is de tafel in elkaar gezet en heeft jaren dienst gedaan waarvoor die bedoeld was. Van STAMTAFEL was de tafel inmiddels verworden tot KONINKLIJKE TAFEL, alhoewel, de sterke verhalen werden er niet minder aan verteld.

Inmiddels 15 jaar verder, weer een aantal  besturen verder, is de tafel in de laatste moderniseringsronde van Aksent geruimd . Zijn vervanger kan uiteraard niet tippen aan zijn voorganger.