OLIFANTEN, WOLVEN + NOETZIE BEACH

Wat doe je op een regenachtige zondag, als daardoor de geplande hike niet doorgaat ? Juist, je schrijft gewoon het tweede stuk van de dag. Gisteren was het nog prima weer, vandaag is het net zo troosteloos als in Nederland : Grijs, kouder dan normaal (17 graden) en zo nu en dan een forse bui. Mooi moment om even over gisteren en eergisteren te vertellen. 
Vrijdag om 13.00 uur start het weekend. Het weer was perfect, dus de ligstoel uit de garage gereden en met een chocomelletje in de hand een boekje lezen op de e-reader en de tekst voor de blog voorbereiden. Kortom, chillmomentje van de week. s'Avonds met 13 man (inclusief Gail) wezen eten bij Joplin's, inmiddels onze favoriet. Allereerst is het restaurant leuk ingericht in een houten keet (zoiets als de vorige tenniskantine op Smitshoek), 3 vrouwen runnen de tent, altijd leuk niet waar, maar ze weten van wanten : De een doet de bediening, de ander is de kok en de derde springt bij waar nodig. En dan natuurlijk het menu : Helemaal naar mijn hart, simpel en recht door zee kaart, met daarop 6 dingen (Sirloin, T-bone steak, Lamskoteletjes etc.) omringd door frites, gebakken eitje + knoflookboter. Vlees zo mals als boter en een onweerstaanbare smaak. Lekker wijntje erbij en schuiven maar........
Zaterdag stond in het teken van dieren. Met z'n vijven hadden we daar zin in en dus gingen Nicole, Wilfried, Lynn + haar vriendin en ondergetekende een dag op stap voor een dichtbije kennismaking met dieren. Als eerste gingen we naar het Knysna Elephant Park, een opvangproject voor olifanten die als wees ooit zijn achtergebleven. Gezien ons bezoek vorig jaar aan het Krugerpark kon dit alleen maar tegenvallen. Eigenlijk is het een soort park met olifanten. Je wordt naar de olifanten toegereden per truck en gewapend met een emmertje voer ga je ze eerst te eten geven. Vroeger in Blijdorp kon dat nog, nu niet meer, dus dat was een beetje een retromoment. Wel leuk is dat je de olifanten mag aanraken, wel rekening houdend dat je niet tussen 2 inkomt. Een baby-olifant stal de show, en ik had er gelijk weer een vriend bij....

Dan maar foto's schieten en genieten van het moment, daar gaat het om. Ooit een lachende olifant gezien ? 

 Na een uur stonden we weer buiten. Op naar ons volgende hoogtepunt : The Wolve Sanctuary, een opvangplaats voor wolven, hyena's, jakhalzen en wilde honden. Het ziet eruit als een dierentuin, met grote stukken bos, omheind met grote hekken en daarbinnen lopen de wolven. Lekker foto's schieten dan maar...

 en met de 300 mm telelens kan je bijna in de ogen van de wolf kijken....

Lynn was hier in de herfst geweest en de wolven reageerden net als toen heel bijzonder op haar. Ze kwamen naar haar toe en bijna zaten ze neus aan neus met alleen een hek ertussen.

Na dit Dancing with Wolves moment besloten we iets te gaan eten, waarna we naar de Garden of Eden gingen : Een stuk oerwoud met een ronde van 500 meter, lopend tussen eeuwenoude bomen. Niet echt interessant, maar wel leuk om een beetje te kletsen met elkaar. Lynn wist ter afsluiting van de dag nog een mooi strand : Noetzie Beach. Een prachtige baai, met maar een par huizen in Engelse stijl en gebouwd als een kasteel.

Een verdraaid mooi strand en vlak nadat we getoast hadden op het resultaat van deze dag, konden we ook nog even de zonsondergang boven Knysna meemaken.

     

STUDIE + BAVIAANSKLOOF

Gedurende mijn verblijf hier in Zuid-Afrika blijf je ver weg van al het geneuzel in Nederland. Natuurlijk mis je je familie,tennisvrienden, kennissen, maar wat ik helemaal niet mis, is het slechte weer, de school, het oeverloze geblaat op de televisie. Hier word je terug geworpen op jezelf. Het bezighouden met filosofische vraagstukken is ook onderdeel van de cursus, en ik kan wel zeggen dat dat het een en ander bij mij los maakt. Hoe is mijn leven tot nu toe ingericht op fysiek en spiritueel niveau ? Boetie doet tijdens filosofie vele laatjes open en het is aan jou om het laatje dicht te schuiven of geopend te houden. Zo blijft er uiteindelijk een secretaire ( je weet wel, zo'n middeleeuws bureau met geheime laatjes) over, met als inhoud jouw mind en hoe jij tegen het leven aankijkt. Onze studentengroep bestaat uit zeer uiteenlopende types, dus dat levert zo nu en dan leuke discussies op. Er wordt niets opgelegd, jij bepaalt jouw leven en vult dat in naar eigen smaak. Wat anderen daarvan denken is niet jouw probleem, want jij bepaalt jouw keuzes. BSR draait uiteindelijk ook om dat principe. Mensen komen voor een release en jij maakt dingen los in algemene zin. Daarna is het aan de klant om mogelijk daarnaast zelf ook actie te ondernemen, dingen te veranderen in het dagelijks leven. (ingeslepen gewoontes, zithouding, til-houding etc.)
Iedereen heeft zo nu en dan wel zo'n onzichtbaar aapje op zijn schouders zitten.....................

Doen we nog iets anders op school ? Natuurlijk is er de anatomie en dat valt niet mee met latijnse namen, die een beetje verengelst zijn. (Wat dacht je van Spondylolisthesis of nucleus pulposus...) Na alle botten zijn we nu bij de spieren aanbeland, met deze week de spieren van de schouder, elleboog en pols. Van iedere spier moet je weten waar de aanhechting zit en waar het naartoe loopt en uiteindelijk ook wat de spier beweegt en in welke richting. Er waren wat mensen van school en van de tennis die dachten dat ik alleen maar op vakantie was, gezien de verhalen en foto's op mijn blog. Nou, het is iedere dag hard studeren om die ...woorden erin te stampen en de logica te blijven zien. Daarnaast zijn we druk bezig om praktisch aan de slag te gaan. Waar zitten die botten en die spieren. Het begint zowaar al een beetje op releasen te lijken. Beetje bij beetje worden we vertrouwd gemaakt door op elkaar te oefenen. Boetie geeft tips en ook Gail is bereid op de bank te gaan liggen en dan mogen we een voor een op zijn of haar onderrug aan de slag. 
Al met al is het de kunst de balans te vinden tussen studie en vrije tijd. Daarom gun ik mijzelf naast al het leren ook de uitstapjes links en rechts. Ook daarin is iedereen vrij, maar gezien mijn nieuwsgierigheid doe ik tot nu toe mee met bovenal spannende en fysieke uitdagingen. Afgelopen weekend stond er een tocht naar de Baviaanskloof op het programma.  

De Baviaanskloof is zoals je hierboven ziet een formatie bergruggen van zo'n 200 km. lang, met daar doorheen 1 weg, die alleen begaanbaar is per 4x4 wagen. Erich , de huisbaas van een paar studenten, heeft zo'n auto en is bekend in dat gebied. Johan, een Zuid-Afrikaanse student, heeft een bakkie, een klein vrachtautootje met op de laadbak een cabine, waarin 2 mensen op een losse bank konden zitten. Niet echt comfortabel en vanuit BSR oogpunt compleet verkeerd, maar goed met een beetje mixen over de beide auto's werd het ergste leed gedeeld. Op zaterdagmorgen om 7 uur stonden 9 man klaar om mee te gaan met Erich. Hij was onze reisleider en hij zou het hele weekend alle maaltijden verzorgen. Ook Gail ging mee op deze tocht. De spullen werden ingeladen die ochtend en als eerste reden we naar Knysna om bij de slager vlees te halen voor een braai. Daar vandaan reden we vlak buiten Knysna de township in en die weg ging vrij snel over in een tarred road. Na 3 uur hobbelen over deze gravelwegen, kwamen we aan in Uniondale, alwaar we pas om 11.00 uur ons ontbijt voorgeschoteld kregen.Daarna was het nog bijna 1,5 uur rijden voordat we bij de start van de Baviaanskloof aankwamen. De Baviaanskloof doet zijn naam eer aan, bavianen te over, maar ook voor andere dieren kun je hier terecht : Neushoorns (niet gezien overigens, maar wel de enorme hopen stront), luipaarden, zebra's, buffels, en diverse soorten prachtige vogels. Wonen er dan geen mensen ? Ja hoor, je passeert onderweg een aantal dorpjes, waar de bewoners zich verplaatsen met karren, getrokken door ezels.

Het is een stoffig gebeuren, zeker als er een auto voor je rijdt. Kinderen spelen aan de kant van de weg met autootjes gemaakt van ijzerdraad, en soms als je stopt komen ze even een praatje maken, wat dan weer uitdraait op het vragen van geld of andere bruikbare zaken.

Het is dus de hele dag hobbelen geblazen in de auto en genieten van het schitterende landschap met weergaloze flora en fauna. Soms moet de auto dwars door een riviertje rijden en dat viel een keer niet mee: We kwamen vast te zitten. Dan is het fijn dat je met 2 auto's bent, de een kan de ander er zo weer uittrekken.

 
Om 16.00 uur kwamen we in de middle of nowhere aan bij ons onderkomen voor de nacht. Een flink huis stond ons ter beschikking, helemaal berekend op een grote groep. De heren (4) hadden een grote slaapkamer ter beschikking, evenals de dames (3). Gail had natuurlijk haar eigen vertrek en ook Erich had een prive-vertrek. De omgeving is fantastisch, met de strakke blauwe lucht, de bergen etc. Met name de rust en het gefluit, geknor, gesis van alle dieren is heel bijzonder. 

Erich maakte gelijk de braai aan, en wij hadden nog net een uurtje voor zonsondergang (18.00 uur !) om een kleine heuvel te beklimmen. Met het ondergaande zonnetje en een graadje of 25 op de thermometer, is dat best prettig na de hele dag in de zithouding gezeten te hebben. Onderweg vond ik in de struiken een stekel van een stekelvarken, want die blijken daar ook rond te scharrelen. Na een heerlijke braai zijn we tot laat buiten gebleven, alwaar we genoten van de overweldigende sterrenpracht, inclusief vallende sterren.

De volgende morgen werden we bijna uitgezwaaid door de bavianen en toen begon het echte werk pas in de Baviaanskloof. Nauwe gorges, rijden door snelstromende riviertjes, gevolgd door steile klimmen, waarna je uitkomt op de top van een bergpas, met soms wegen die net zo breed zijn als de auto. Ravijnen naast je auto van honderden meters diep. Kortom, smullen geblazen door ons allen. Soms stap je even uit om foto's te maken of om door Erich gemaakte lunch te verorberen.

De Woodpicker (specht) en de Oystercatcher (IJsvogel) zijn vogels die je niet dagelijks tegen komt....... Na een hele dag rijden, kwamen we rond 15.00 uur aan bij het einde van de kloof. Daar begint weer de bewoonde wereld, in en rond Patensie, bekend om de sinaasappel plantages. Het is dus een en al sinaasappels, citroenen, kortom citrusfruit waar deze streek bekend om is. Na een ijsje op een terras, begonnen we aan de lange terugreis naar Wilderness, ongeveer 300 km. van daar. Al met al hebben we dat weekend zo'n 800 km. gereden. Dat is veel, maar zeker de moeite waard geweest.......    

DOOR HET OOG VAN DE NAALD

In mijn laatste blog maakte ik melding van het feit dat we met z'n allen zouden gaan eten in Sedgefield bij Pili Pili, een te gekke strandtent in surfstyle vlak aan het strand. Het was gezellig zo met z'n allen, maar zeker bijzonder is om in het donker het strand op te gaan. Je verbaast je over de sterrenpracht, maar zeker zo bijzonder was het feit dat in het zand allerlei dingen hel oplichten als je stampt met je voet. Het ziet eruit of de vonken onder je schoenen vandaan schieten, een beetje als vuurvliegjes doen. Het vuur uit je sloffen lopen was hier zeker op van toepassing.
Vorige week zaterdag begon vertrouwd : Was ophalen bij de wasserette en daarna naar de Sedgefield Market. de was bleek overigens te heet gewassen, dus mijn afgetrainde lichaam wordt nog meer geaccentueerd door mijn kledij. Hieronder een indruk van de markt in Sedgefield, waar je allerlei plaatselijke etenswaar kunt krijgen, zoals bv. brood, want uit de supermarkt is het echt zo zacht als een spons en het ligt als een bal op je maag.

Maar ook voor honing, kaas, vlees of vis moet je hier zijn en de spullen zijn vaak nog biologisch ook. Kortom, verantwoord eten en drinken te over.
Om 11.30 uur sluit de markt en gaat ieder weer zijns weegs. Zoals ook ondergetekende met Kees en Soren. 
Om 13.00 uur stonden 2 klasgenoten op de stoep van ons onderkomen : Johan en Antonia. Johan komt uit Zuid-Afrika en Antonia uit Duitsland. Johan heeft een 4x4 en daarin een opblaasbare boot, waarmee het plan hadden uit varen te gaan op de Touws rivier. We reden naar het Fairy Knows Hotel, alwaar we de boot oppompten. 

Toen bleek dat de boot niet voor 3 maar voor 2 personen geschikt was. Antonia werd daarom op de boeg geposteerd en de twee mannen mochten kanoën. Antonia als een ware Helena voorop, voeren we  verder de Touws River op. Deze rivier slingert zich het Wilderness Section of the Gardenroute National Park in en staat bekend om de zeldzame vogels, die hier huizen. Al vrij snel zagen we een prachtige Kingfisher (ijsvogel) die werkelijk schitterend is om te zien qua kleur en qua snavel. We gingen er eens goed voor zitten en hoe verder we kwamen hoe meer ijsvogels zich aan ons toonden. Grote en kleine in diverse soorten, met daarnaast nog allerlei kleine vogels. Onderweg kwamen we andere mensen tegen die beweerden een kleine alligator te hebben gezien. Johan had visspullen in de boot geworpen, maar daar kwamen we in deze jungle niet aan toe. Net op het moment dat we dachten alles wel gezien te hebben, verschenen boven ons in een boom ineens wel 15 of mischien wel 20 Knysna Loeries. We stonden, of beter gezegd, we zaten perplex dat we hiervan getuige waren. De fel gekleurde vogels (groen) zijn best fors, en op hun mooist als ze vliegen. Dan zie je groen en rood wel zo wonderbaarlijk mooi, dat je er stil van wordt. We waren getuige van iets heel bijzonders, dat moge duidelijk zijn. Na twee en half uur varen waren we goed afgekoeld en dus voeren we terug naar het hotel, waar we een verfrissend drankje tot ons namen. Johan bracht mij weer thuis en na een verwarmende douche thuis, kwam er zo een eind aan een toch wel enerverende middag op het water.
Zondag stond in het teken van een hike in de buurt van Plettenberg Bay, in de volksmond Plet genoemd. Kees, Antonia en Wilfried en ondergetekende hadden wel zin in wat beweging en dus reden we ongeveer 70 km naar de plek waar de hike ging starten. De Perdekop Trail bleek 9,5 km. lang en slingert zich door een bosachtig gebied met helaas weinig uitzichtpunten, dus constant lopen in een bos. Onderweg zagen we prachtige vogels met schitterende kleuren. Ook hadden we onderweg al keutels zien liggen, die niet leken op keutels van hoefdieren. Al lopend bleek al snel van wie die waren : Bavianen. Deze apensoort maakt een werkelijk angstaanjagend geluid en uiteindelijk kwamen er een paar rennend uit de struiken.

Deze forse rakkers laten niet met zich sollen. Ze hebben forse tanden en met name de leider, zeker als die gaat staan, doet hij niet voor ons onder.(45 kg. en een lengte van 100-200 cm.....) We waren blij dit cadeautje te krijgen, zo aan het eind van de hike, want de hike op zich was ronduit gezegd vrij saai.
Na 4 uur lopen waren we weer terug bij de auto en daar werden we overvallen door een andere apensoort, veel kleiner dan Bavianen, nl. Vervet Monkeys.(gewicht 4-8 kg. en 90-140 cm lang). Een hele troep van deze apen vond ons bijzonder interessant, misschien vanwege Kees zijn grijze haar......

Ze sprongen van alle kanten om ons heen en probeerden echt steeds dichter bij te komen en dat had natuurlijk voordelen voor het maken van foto's. Sommigen sprongen van boom tot boom en een enkeling balanceerde over de top van een provisorisch door stokken gemaakt hek...........  

Zo was dit toetje van de hike, naast de bavianen een aangename verrassing.

Wat we toen nog niet wisten, is dat de natuur voor ons nog meer verrassingen in petto had....
Na afloop van de hike waren we toe aan wat rust en een welkome versnapering en dus reden we naar Keurboomsrivier. Daar is een prachtig strand met een geweldig restaurant : Enrico ' s. Vorig jaar na de Ottertrail zijn we daar gaan eten en in dit Italiaanse restaurant serveren ze fantastisch eten. Maar eerst gingen we op het strand een beetje voetballen en daarna een middagdutje doen. Rond 17.30 uur is het hier donker, dus toen gingen we richting de culinaire hoogstandjes. Ik was de Bob vandaag, dus een bier maximaal en daarna op water + fantastische vis. Dit is echt het adres voor seafood, vers gevangen voor de deur. Na een werkelijk verrukkelijke maaltijd gingen we weer op huis aan en nog nagenietend van al het heerlijks stapten we voldaan in onze rammelende Toyota Corolla. In het donker terug is in Zid-Afrika net als in Polen : donker en oppassen geblazen. Na ongeveer een half uur rijden in het donker tussen Plet en Knysna sloeg het noodlot toe. Kees alarmeerde als eerste : Kijk uit een Koedoe ! Ik zag links inderdaad een groot dier met strepen aan de zijkant + gewei staan. Net op het moment dat we eraan komen steekt hij over, ik ga iets naar rechts om het dier te ontwijken, maar met 90 op de teller lukt dat niet meer. Een doffe dreun ter linker zijde van mij is het gevolg........We blijven op de weg gelukkig, maar de schrik zit er goed in. We hebben het dier aangereden en terwijl de auto doorrijdt beginnen we met z'n vieren te beseffen wat er gebeurd is : een Koedoe aangereden. De auto doet het nog, maakt wel wat rammelig geluid en de linker voorlamp is defect zo te zien. Bij het eerste de beste tankstation bekijken we de schade. De voorlamp is kapot, de zijdeuren voor en achter zijn gedeukt. Een pluk Koedoehaar hangt nog aan de klink van de deur.......
Met zo'n auto onze mede hike-genoten terug brengen over tart road is op voorhand geen succes. Dus we bellen klasgenoot Annika of zij Wilfried en     
Antonia wil ophalen uit Sedgefield. En zo gebeurt. Kees en ik gaan direct op huis aan en zoeken contact met de verhuurder van de auto. Daar konden we maandagmorgen om 7.30 uur terecht in George. Hieronder een impressie van de schade. Iedereen was het erover eens : We zijn door het oog van de naald gekropen.

Op maandag was ons avontuur het gesprek van de dag op de academie.
Op dinsdag opende Boetie de dag met mij een zakje Koedoe Biltong aan te bieden (gedroogd vlees, wat hier zeer populair is). Als je in dit land een dier doodt moet je ervan eten ook. In ons geval lastig, maar wel in dit geval een leuke geste. De hele klas heeft ervan mogen proeven.......

VOOR EN NA DE EERSTE TEST

Ik realiseer mij dat het inmiddels al weer een week geleden is dat ik op mijn blog iets schreef. Time flies, zegt men dan en in mijn geval is dat ook zo: Het weekend is ontspannend, door de week moet er naar school gegaan worden en geleerd worden. Dat betekent dat er van maandag tot vrijdag niet al te veel spannende dingen gebeuren, die hier het vermelden waard zouden zijn. Echter, dat is ook weer niet helemaal waar, want op school gebeuren fascinerende dingen: Van Gail krijgen we anatomie in behapbare porties. Van Boetie krijgen we filosofie en de principes van BSR.  

Qua praktijk hebben we deze week de snap geleerd en kregen we van beiden uitleg hoe de Monitor werkt. Het is dus oefenen op en met elkaar, zeker ook als je anatomische punten bij elkaar moet opzoeken. Voor thuis in Topping hebben we een portable bank meegenomen waarop we kunnen oefenen. Dat blijft nog een beetje achter bij het studeren, want we proberen echt alles erin te stampen. Als je een kijkje bij ieder van ons neemt in de slaapkamer, dan hangen de deuren van de klerenkasten vol met papieren aantekeningen.

Vanmorgen was de eerste test en die heb ik met glans doorstaan. Van de 20 vragen denk ik 4 fouten gemaakt te hebben, of beter gezegd 16 goed te hebben. Ook vandaag, had ik mijn "5 minutes talk" die ging over Polen, maar dus eigenlijk ook over mijzelf, over ons. Op mijn gemak heb ik 20 minuten staan kletsen, dus ook daar heb mij doorheen geslagen.

Ter illustratie wil ik jullie een mooie zonsondergang niet onthouden. Het oranjerood glinstert terug in het balkon + zwembad van de buren. 

Vorige week zaterdag was echt een saaie dag, in mijn ogen: Nieuwe auto ophalen in George, geleende auto terugbrengen naar vliegveld in George. Daarna terug naar Sedgefield voor de zaterdagmarkt, was ophalen en daarna beetje luieren + salade maken voor de eerste braai van studiejaar 2013 op de academie. Toen het om 18.00 uur zover was ging het wel weer, want braaien is altijd leuk op z'n ZA : Iedereen neemt eigen vlees/vis/vegetarisch mee + drank, de gastvrouw (Gail) zorgt voor het vuur (lees vuren), toetje + koffie/thee met gebak. Op deze manier leer je elkaar wat ongedwongener kennen en we kregen zelfs bezoek van een aantal practitioners, die toevallig in de buurt waren (bv. Rob Molenaar met vrouw).

In een korte speech heette ik iedereen namens Gail welkom en maakte gelijk van de gelegenheid gebruik om de mensen attent te maken op de eerste hike (wandeling) in de Goukamma Nature Reserve nabij Buffelsbaai.

Een aantal mensen zegden gelijk toe te komen en zo gebeurde de volgende dag, de zondag. Zelfs Gail belde zondag vroeg of ze mee mocht, daar het schitterend weer was. 
De hike begon met de oversteek van de Goukamma River, en dat moesten we zelf doen. Maximaal 4 man in een bootje en de rest aan de touwen om de boot aan de overkant te krijgen. Dat was dus 3 keer pret want we waren uiteindelijk met z'n tienen.

De hike was 8 kilometer lang en duurde volgens het boekje 3-3,5 uur. Het eerste stuk liepen we langs de Goukamma en daarna steeds hoger wordende duinen op, waar vandaan prachtig uitzicht naar de rivier, maar ook richting zee.

Ieder van ons had een rugzakje op voor het broodnodige water, en een pakje brood, zodat we op het hoogste duin, vlak naast een meteorologisch station onze lunch konden nuttigen.

Na de lunch trokken we weer verder en zo kwamen we via wat fijnbos terecht op het strand, waar we uitgelaten onze spullen neergooiden, spullen uittrokken en in zee doken..........

Met we, bedoel ik de Nederlanders, want de rest durfde niet uit de broek te stappen. Zo gaat het altijd, zei Gail.........
Uiteindelijk waren we na dik 4 uur wandelen bij onze auto's waarna we lekker zijn eten in River Deck, een tent vlak naast de N2, afslag Buffelsbaai.

Voor: Nicole(B)
Midden (vlnr) Andre (ZA),Kees(NL) en Thijs(NL)
Boven (vlnr) Antonia (D)/Andy (NL), Dorothee (D),Vera (NL), Gail(ZA) en Wilfried (NL)

Komende week weer druk studeren, vrijdag weer de overhoring en volgend weekend een hopelijk fantastisch uitstapje met z'n tienen: Per 4x4 zaterdag en zondag crossen door de Baviaanskloof. Tenten mee, en in de schitterende bergen loopt van alles rond : kudu, rhebok, reedbuck, bushbuck, leopard, caracal, baboon, buffalo, zebra etc. Met 2 auto's gaan we op stap, de rest leg ik jullie volgende week uit. Tot volgende week !

Op facebook : www.facebook.com/BodieStressReleaseAcademy lees je meer over the class of 2013. 

BSR VAN START

Nu ik dit schrijf is et vrijdagmiddag 3 mei rond 16.00 uur. Om 13.00 uur was de laatste les afgelopen en ik voelde mij weer even het kind, dat van de juf te horen krijgt dat hij op huis aan mag gaan. Drie enerverende startdagen zijn voorbij gevlogen, drie dagen met zeer veel indrukken.
Wat dacht je van kennismaken met 23 andere studenten, die ook hun vertrouwde leventje op hun kop gezet hebben. Jong en oud, 6 mannen en 18 vrouwen, ieder uit een andere uithoek van een land op de wereldkaart (Australië, België, Zuid-Afrika, Duitsland, en Nederland natuurlijk). Wat dreef al die mensen tot het volgen van een cursus zo ver weg en zover van huis , ver weg van familie, vrienden , katten etc. ?

Op de foto hierboven is iedereen aangekomen op de academie. Iedereen zit of staat er nog een beetje beteuterd bij, wachtend op wat komen gaat. 
Gail en Boetie heetten ons dus welkom op woensdag en het laatste uur op woensdag werd gelijk begonnen om te studeren uit een forse cursusmap. Dus na dag een behoort de cursusmap + schrift + pen + potloden tot de standaarduitrusting van ons allen.

Hierboven, mijn reismaatje Kees Ruijer in het midden, met leraar Boetie rechts en links student Desmond uit Mpumalanga Zuid Afrika. 

Ik zou bijna nog iets vergeten dat toch niet ongemerkt voorbij ging, nl. onze laatste Koninginnedag en vanaf nu Koningsdag (dinsdag j.l.) Alle Hollandse studenten verzamelden zich in Zadess, een al jaren bekend onderkomen van BSR-studenten pal aan het strand in Wildernes. We gingen daar uiteraard eerst wandelen en daarna maakten we a l'ain proviste een maaltijd voor 11 man/vrouw, gelardeerd met televisiebeelden van de kroning etc.

Lekker wandelen op een zonnig strand is natuurlijk geen straf. De stemming kwam er daarna al aardig in met een toch wel fors uitgevallen maaltijd.....

en een toast op onze nieuwe koning.

Op donderdag was van uitbundigheid niet veel meer te merken. Er moest goed opgelet worden in de klas. Boetie en Gail houden de snelheid er goed in en opletten is noodzaak, vooral voor het toch wel pittige technische engels. Zelfs doorgewinterde Engelstaligen keken ietwat beteuterd bij sommige termen. Het was donderdagavond echt snel eten en daarna met z'n drieën de boeken op tafel en stampen maar. Vooral anatomie is erg lastig , maar we sloegen ons er doorheen. Leuk was donderdag ook, dat je voor het eerst Palpation mocht toepassen : Bij je mede-studenten bepaalde punten opzoeken en dat valt soms niet mee want je hebt dikke, dunne, pezige, vlezige body's , noem maar op. 
Ook vandaag gingen we daarmee door en werden we mondeling voor het eerst overhoord door Gail. Vandaag kregen we uiteraard wederom anatomie en daarna een video met een oude bekende van Agata en mij : Bruce Lipton. Deze man hebben wij vorig jaar mogen zien en horen in Nederland. Zoek hem op deze man op internet, vooral als je weet dat hij uitdraagt dat wat mensen overkomt alles voortkomt uit "perceptie". Kortom, jouw denken beïnvloedt je gezondheid. Niet de genen van bv. je ouders bepalen je gezondheid, maar je denken. Er zijn prachtige boeken van hem in omloop, echt een revelatie dat je even in verwarring brengt en daarna valt het kwartje.........
En dus is het nu vrijdagmiddag en het weekend staat voor de deur : Zaterdag naar de markt in Sedgefield, auto inleveren op het vliegveld en nieuwe ophalen en in de avond om 18.00 uur op de academie de traditionele startbraai met alle studenten. Zondag hopen we te gaan wandelen hier in de omgeving. Ik eindig deze blog met een zonnige foto, want vandaag is het gaan regenen en is de temperatuur gekelderd van 36 naar een schrale 17 graden.