DOOR HET OOG VAN DE NAALD

In mijn laatste blog maakte ik melding van het feit dat we met z'n allen zouden gaan eten in Sedgefield bij Pili Pili, een te gekke strandtent in surfstyle vlak aan het strand. Het was gezellig zo met z'n allen, maar zeker bijzonder is om in het donker het strand op te gaan. Je verbaast je over de sterrenpracht, maar zeker zo bijzonder was het feit dat in het zand allerlei dingen hel oplichten als je stampt met je voet. Het ziet eruit of de vonken onder je schoenen vandaan schieten, een beetje als vuurvliegjes doen. Het vuur uit je sloffen lopen was hier zeker op van toepassing.
Vorige week zaterdag begon vertrouwd : Was ophalen bij de wasserette en daarna naar de Sedgefield Market. de was bleek overigens te heet gewassen, dus mijn afgetrainde lichaam wordt nog meer geaccentueerd door mijn kledij. Hieronder een indruk van de markt in Sedgefield, waar je allerlei plaatselijke etenswaar kunt krijgen, zoals bv. brood, want uit de supermarkt is het echt zo zacht als een spons en het ligt als een bal op je maag.

Maar ook voor honing, kaas, vlees of vis moet je hier zijn en de spullen zijn vaak nog biologisch ook. Kortom, verantwoord eten en drinken te over.
Om 11.30 uur sluit de markt en gaat ieder weer zijns weegs. Zoals ook ondergetekende met Kees en Soren. 
Om 13.00 uur stonden 2 klasgenoten op de stoep van ons onderkomen : Johan en Antonia. Johan komt uit Zuid-Afrika en Antonia uit Duitsland. Johan heeft een 4x4 en daarin een opblaasbare boot, waarmee het plan hadden uit varen te gaan op de Touws rivier. We reden naar het Fairy Knows Hotel, alwaar we de boot oppompten. 

Toen bleek dat de boot niet voor 3 maar voor 2 personen geschikt was. Antonia werd daarom op de boeg geposteerd en de twee mannen mochten kanoën. Antonia als een ware Helena voorop, voeren we  verder de Touws River op. Deze rivier slingert zich het Wilderness Section of the Gardenroute National Park in en staat bekend om de zeldzame vogels, die hier huizen. Al vrij snel zagen we een prachtige Kingfisher (ijsvogel) die werkelijk schitterend is om te zien qua kleur en qua snavel. We gingen er eens goed voor zitten en hoe verder we kwamen hoe meer ijsvogels zich aan ons toonden. Grote en kleine in diverse soorten, met daarnaast nog allerlei kleine vogels. Onderweg kwamen we andere mensen tegen die beweerden een kleine alligator te hebben gezien. Johan had visspullen in de boot geworpen, maar daar kwamen we in deze jungle niet aan toe. Net op het moment dat we dachten alles wel gezien te hebben, verschenen boven ons in een boom ineens wel 15 of mischien wel 20 Knysna Loeries. We stonden, of beter gezegd, we zaten perplex dat we hiervan getuige waren. De fel gekleurde vogels (groen) zijn best fors, en op hun mooist als ze vliegen. Dan zie je groen en rood wel zo wonderbaarlijk mooi, dat je er stil van wordt. We waren getuige van iets heel bijzonders, dat moge duidelijk zijn. Na twee en half uur varen waren we goed afgekoeld en dus voeren we terug naar het hotel, waar we een verfrissend drankje tot ons namen. Johan bracht mij weer thuis en na een verwarmende douche thuis, kwam er zo een eind aan een toch wel enerverende middag op het water.
Zondag stond in het teken van een hike in de buurt van Plettenberg Bay, in de volksmond Plet genoemd. Kees, Antonia en Wilfried en ondergetekende hadden wel zin in wat beweging en dus reden we ongeveer 70 km naar de plek waar de hike ging starten. De Perdekop Trail bleek 9,5 km. lang en slingert zich door een bosachtig gebied met helaas weinig uitzichtpunten, dus constant lopen in een bos. Onderweg zagen we prachtige vogels met schitterende kleuren. Ook hadden we onderweg al keutels zien liggen, die niet leken op keutels van hoefdieren. Al lopend bleek al snel van wie die waren : Bavianen. Deze apensoort maakt een werkelijk angstaanjagend geluid en uiteindelijk kwamen er een paar rennend uit de struiken.

Deze forse rakkers laten niet met zich sollen. Ze hebben forse tanden en met name de leider, zeker als die gaat staan, doet hij niet voor ons onder.(45 kg. en een lengte van 100-200 cm.....) We waren blij dit cadeautje te krijgen, zo aan het eind van de hike, want de hike op zich was ronduit gezegd vrij saai.
Na 4 uur lopen waren we weer terug bij de auto en daar werden we overvallen door een andere apensoort, veel kleiner dan Bavianen, nl. Vervet Monkeys.(gewicht 4-8 kg. en 90-140 cm lang). Een hele troep van deze apen vond ons bijzonder interessant, misschien vanwege Kees zijn grijze haar......

Ze sprongen van alle kanten om ons heen en probeerden echt steeds dichter bij te komen en dat had natuurlijk voordelen voor het maken van foto's. Sommigen sprongen van boom tot boom en een enkeling balanceerde over de top van een provisorisch door stokken gemaakt hek...........  

Zo was dit toetje van de hike, naast de bavianen een aangename verrassing.

Wat we toen nog niet wisten, is dat de natuur voor ons nog meer verrassingen in petto had....
Na afloop van de hike waren we toe aan wat rust en een welkome versnapering en dus reden we naar Keurboomsrivier. Daar is een prachtig strand met een geweldig restaurant : Enrico ' s. Vorig jaar na de Ottertrail zijn we daar gaan eten en in dit Italiaanse restaurant serveren ze fantastisch eten. Maar eerst gingen we op het strand een beetje voetballen en daarna een middagdutje doen. Rond 17.30 uur is het hier donker, dus toen gingen we richting de culinaire hoogstandjes. Ik was de Bob vandaag, dus een bier maximaal en daarna op water + fantastische vis. Dit is echt het adres voor seafood, vers gevangen voor de deur. Na een werkelijk verrukkelijke maaltijd gingen we weer op huis aan en nog nagenietend van al het heerlijks stapten we voldaan in onze rammelende Toyota Corolla. In het donker terug is in Zid-Afrika net als in Polen : donker en oppassen geblazen. Na ongeveer een half uur rijden in het donker tussen Plet en Knysna sloeg het noodlot toe. Kees alarmeerde als eerste : Kijk uit een Koedoe ! Ik zag links inderdaad een groot dier met strepen aan de zijkant + gewei staan. Net op het moment dat we eraan komen steekt hij over, ik ga iets naar rechts om het dier te ontwijken, maar met 90 op de teller lukt dat niet meer. Een doffe dreun ter linker zijde van mij is het gevolg........We blijven op de weg gelukkig, maar de schrik zit er goed in. We hebben het dier aangereden en terwijl de auto doorrijdt beginnen we met z'n vieren te beseffen wat er gebeurd is : een Koedoe aangereden. De auto doet het nog, maakt wel wat rammelig geluid en de linker voorlamp is defect zo te zien. Bij het eerste de beste tankstation bekijken we de schade. De voorlamp is kapot, de zijdeuren voor en achter zijn gedeukt. Een pluk Koedoehaar hangt nog aan de klink van de deur.......
Met zo'n auto onze mede hike-genoten terug brengen over tart road is op voorhand geen succes. Dus we bellen klasgenoot Annika of zij Wilfried en     
Antonia wil ophalen uit Sedgefield. En zo gebeurt. Kees en ik gaan direct op huis aan en zoeken contact met de verhuurder van de auto. Daar konden we maandagmorgen om 7.30 uur terecht in George. Hieronder een impressie van de schade. Iedereen was het erover eens : We zijn door het oog van de naald gekropen.

Op maandag was ons avontuur het gesprek van de dag op de academie.
Op dinsdag opende Boetie de dag met mij een zakje Koedoe Biltong aan te bieden (gedroogd vlees, wat hier zeer populair is). Als je in dit land een dier doodt moet je ervan eten ook. In ons geval lastig, maar wel in dit geval een leuke geste. De hele klas heeft ervan mogen proeven.......