Op maandag j.l. kregen we op school uitgebreide info over the apprenticeship, oftewel de praktijkstage. Gail en Boetie legden precies uit wat men van ons verwacht. In de vorige blog heb ik daarover geschreven. Halverwege de ochtend hebben we een bezoek aan alle ruimtes gebracht waar de releases gegeven worden. Dit gebeurt op de academie zelf (op de berg) en in het huis van practitioner Peter (onderaan de berg). Het huis van Peter is de receptie waar iedereen zich eerst moet melden en ook de parkeerplaats voor de clienten. De ruimtes op de academie werden door ons leeg gemaakt en dat bleek een opgave, daar er heel wat rotzooi in ogeslagen stond. Dat werd door ons naar buiten gedragen en achter het huis onder een afdak opgeslagen. Zo zorgden we ervoor dat alles voor dinsdag tiptop in orde was.
Dinsdag was de eerste dag en mijn dag als taxi-chauffeur, 3 uur lang. En ik kan wel zeggen dat het fantastisch was om te doen. Mensen uit de wijde omgeving kwamen voor releases naar de academie, parkeerden hun auto en na aanmelding bij de receptie stapten ze in mijn auto voor de korte rit bergop. Velen kwamen voor het eerst en een beetje zenuwachtig gingen ze heen. Bijna een uur later stappen ze weer in je taxi en vertellen je over hun ervaring met de practitioner en de BSR-release. De mensen ervaren aan den lijve wat BSR doet : Opgeslagen spierspanning door het lichaam zelf op laten lossen. Als practitioner geef je het lichaam een zetje dit te starten, zodat de communicatie tussen spieren, zenuwen en hersenen weer wordt hersteld. Het gevoel in rug, nek of vingers komt weer terug. Hoofdpijn blijkt afkomstig van chemische stress of komt door beknelde spieren of zenuwen in de nek. Na afloop van de release gaat het lichaam aan de gang en dat vraagt energie. Veel klanten komen dan ook slaperig terug van de release, of vallen reeds op de behandelbank in een diepe slaap, daar BSR "gentle" , zacht is. In de anderhalve minuut heen en anderhalve minuut naar beneden krijg je als chauffeur van sommigen een heel verhaal of met humor doorspekte opmerkingen. Als er een candid camera had gehangen in de auto was er top amusement geschoten qua one-liners en quotes door de diverse mensen.
Woensdag was ik wederom aan de beurt voor de taxi en met even veel plezier dit 3 uur gedaan. Door al deze activiteiten in deze eerste week liep ik een beetje achter bij de rest van de studenten, die reeds 3 of 4 klanten hadden gehad. Vrijdag was mijn eerste praktijkdag met 3 nieuwe klanten, waarover ik in vorige mail heb geschreven. Met gezonde spanning gestart, onder het goedkeurend oog van Boetie. Alle drie de klanten waren zeer te spreken over mijn release gelukkig. Dinsdag komen zij voor de tweede keer en hoor ik wat hun ervaring in de tussenliggende dagen was. Echt gaaf het geleerde in praktijk te brengen en het bijzondere van BSR te ervaren, want dat is het...
Deze week komen mijn ouders naar Wilderness. Op woensdag 11-9 (fijne datum...) vang ik ze op op het vliegveld van George. Zoals de vlag er nu bijstaat hoeven zij op het vliegveld van Johannesburg niet te vervelen. Helaas moeten zij daar 8 uur wachten op de vlucht naar George. Morgen hoor ik definitief of zij op een 4 uurs rondrit door Township Soweto worden meegenomen door gids met bus. Klasgenoot Yesmin heeft dit geregeld waarvoor dank. Dries en Rina zullen Soweto bezoeken, het huis waar Nelson Mandela woont , een museum in de township bezoeken en een plaatselijke middagmaaltijd nuttigen. Je kan maar gelijk goed beginnen met het land waar geen ervaring mee hebt, gelijk met vinger op de gevoelige plek van dit prachtige land. Zwart en blank leven hier, mede door Nelson Mandela (Mandiba), in vrede naast elkaar. Toch is het gat tussen rijk en arm, blank en zwart, voelbaar als een onderliggend smeulend bommetje. De onvrede onder de armsten is groot, resulterend in een schietpartij van de politie een aantal weken geleden bij een goudmijn, waarbij 16 doden vielen. Het vertrouwen in politici (ANC) is tanende, mede door corruptie en zelfverrijking van diezelfde politici. Dit geeft voedingsbodem aan de ideeen van radicale politici die de taal van hen spreken (Malemma). Met Zimbabwe's Robert Mugabe als voorbeeld is dat het angstbeeld voor veel blanken nu. Zet dat door en worden zij er radicaal uitgegooid op een gegeven moment. Niets is onmogelijk, het gezond verstand overheerst gelukkig. Maar wat als de bindende factor Mandela overlijdt.....Voer voor discusies aan koffietafels en terrassen. Niemand die het weet hoe het zal aflopen.....de tijd zal het leren.....
In de drie weken dat mijn ouders hier zijn, zal ik hen de diverse facetten van het bovenstaande laten zien : arme townships, rijke Gardenroute, fabuleuze natuur, aardige mensen alom, platteland, grote stad, big five, onbevolkte stranden. Ik heb er zin in hen alles te laten zien en als klant hen ook te releasen. Tot de volgende blog !
zondag 8 september 2013
zondag 1 september 2013
CAGE DIVEN
Een aantal weken geleden heb ik jullie verteld hoe Agata en ik meemochten met Dorien op de onderzoeksboot van de campus in Mosselbay. Zoals jullie gelezen hebben een fantastische en spannende ervaring. Zo'n twee weken nadat Agata vertrokken was naar Nederland heb ik wederom contact gelegd met Dorien en wel voor een z.g. cagedive tussen te witte haaien. Zij heeft contacten met een commercieel bedrijf dat dat organiseert en in de klas waren er 7 studenten die dit wel aandurfden : Kees, Nicole, Wilfried, Lin, Fran, Thijs en ondergetekende. Op een vroege, zonnige zaterdagmorgen togen we in twee auto's naar Mosselbay, waar Dorien ons opving en meenam naar White Sharks Africa. Allereerst kregen we een breefing over wat ons te wachten stond, een ontbijtje en daarna naar de haven waar de boot klaar lag.
Na tien minuten varen gingen we voor anker nabij het Robbeneiland voor de kust. Vanaf de boot werd een ijzeren kooi in het water gelaten. Met 6 man kun je daar in en dat paste precies want Fran durfde dit niet en zij nam foto's. Voordat je het water ingaat krijg je een wetsuit aan, speciale sokken aan en een snorkel op je hoofd. Een voor een stap je de kooi in, 3 aan 3 naast elkaar. En dan gaat het spectakel beginnen. (De onderstaande foto's zijn niet voor gevoelige types..............)
Je verblijft met z'n zessen tot je neus in het water. De crew gooit een tonijnkop aan een touw in het water. De crew ziet of er een witte haai aankomt en op het juiste moment roept een van hen "DIVE!" en dan stop je je hoofd onder water met wat lucht in de longen uiteraard. Een fascinerend gebeuren start dan. Je ziet de enorme haai recht op je af komen, eerst rustig snuffelend aan de tonijnkop. Op enig moment maakt hij een omtrekkende beweging en valt dan aan met een power die met geen pen te beschrijven is. Op nog geen halve meter voor je hapt hij met zijn enorme uitschuifbare kaken toe, botst half tegen de kooi, knalt soms met bek en al tegen de tralies...... Werkelijk adembenemend mooi, maar ook best angstaanjagend, ook al blijken deze haaien redelijk mensvriendelijk. Een haai van 4 meter lang voor je op volle snelheid en zo dichtbij is echt een once in a lifetime sensatie !.
Na 20 minuten zijn anderen aan de beurt in de cage en kan je de ervaringen delen met elkaar + zelf foto's nemen, waarvan hieronder een impressie.
Helaas had ik geen onderwatercamera, maar met de motorzoom zijn de bovenstaande foto's in een fractie genomen. Voldaan en met de adrenaline nog in ons lijf stonden we 3 uur later weer op de havenkade van Mosselbay.
Dank Didi en Dorien voor deze kadootjes, het was geweldig !
Na tien minuten varen gingen we voor anker nabij het Robbeneiland voor de kust. Vanaf de boot werd een ijzeren kooi in het water gelaten. Met 6 man kun je daar in en dat paste precies want Fran durfde dit niet en zij nam foto's. Voordat je het water ingaat krijg je een wetsuit aan, speciale sokken aan en een snorkel op je hoofd. Een voor een stap je de kooi in, 3 aan 3 naast elkaar. En dan gaat het spectakel beginnen. (De onderstaande foto's zijn niet voor gevoelige types..............)
Je verblijft met z'n zessen tot je neus in het water. De crew gooit een tonijnkop aan een touw in het water. De crew ziet of er een witte haai aankomt en op het juiste moment roept een van hen "DIVE!" en dan stop je je hoofd onder water met wat lucht in de longen uiteraard. Een fascinerend gebeuren start dan. Je ziet de enorme haai recht op je af komen, eerst rustig snuffelend aan de tonijnkop. Op enig moment maakt hij een omtrekkende beweging en valt dan aan met een power die met geen pen te beschrijven is. Op nog geen halve meter voor je hapt hij met zijn enorme uitschuifbare kaken toe, botst half tegen de kooi, knalt soms met bek en al tegen de tralies...... Werkelijk adembenemend mooi, maar ook best angstaanjagend, ook al blijken deze haaien redelijk mensvriendelijk. Een haai van 4 meter lang voor je op volle snelheid en zo dichtbij is echt een once in a lifetime sensatie !.
Na 20 minuten zijn anderen aan de beurt in de cage en kan je de ervaringen delen met elkaar + zelf foto's nemen, waarvan hieronder een impressie.
Dank Didi en Dorien voor deze kadootjes, het was geweldig !
BEGINNING OF THE END
Beste lezers,
Hier weer eens het een en ander van mij, nu in een wat relaxtere vorm. Vrijdag j.l. de laatste twee tentamens gehad van de 4 die op het programma stonden. Vrijdag stond in het teken van de praktijktheorie. In de ochtend (9.00 uur) zette ik weer mijn tafeltje in de zon buiten op het terras. Bijna iedereen blijft binnen zitten. Zo niet, deze jongen, vanaf het begin af aan lekker buiten in het zonnetje, zonnebril op, petje op en de examen/testvragen voor de neus en schrijven maar. Een keer was het echt slecht weer, toen moest ik wel binnen blijven. Kelsey de huiskat kwam bij mij op tafel zitten met haar achterste natuurlijk precies op de plek waar ik moest schrijven. Ze keek woest achterom als ik haar iets opschoof, maar heeft het toch zo'n drie kwartier bij me uitgehouden. Het laatste examen daar wilde ze bij zijn. Het examen ging erover hoe stress in het lichaam te ontdekken en hoe te releasen, op welke plek en hoe doe je dat precies. Dat betekent precies omschrijven wat je doet en op de centimeter nauwkeurig, want dan heb je het beste resultaat. In totaal 5 kantjes vol geschreven, dus dat duurde wel even, maar had er goed gevoel bij, want dit is wat je al 4 maanden aan het leren bent en inmiddels in de vingers hebt.
Om 12.00 uur was ik als een na laatste van de klas aan de beurt voor het praktijkexamen. Gail zat in aparte kamer om dit af te nemen. Mijn voorganger Antonia lag op de BSR-bank en Gail noemde een aantal plekken die je exact moet vinden bij iedereen. Iedere BSR-practitioner moet dit kunnen en zo niet dan heb je een probleem. Je begint met 40 punten en naar gelang je fouten maakt blijft aan het eind van dit examen het restaantal punten over. Het ging goed, op een klein detail na en daardoor kon ik opgelucht de ruimte verlaten met 39,5 punt op zak. Na de schriftelijke examens op dinsdag (client-management) en donderdag (anatomie helft van de stof) kwam hierna de ontlading : Het theorie-gedeelte zit erop ! Geen eindeloos gestudeer in de boeken, geen hersengekraak meer, geen donderdagavondstress meer voor de test op iedere vrijdag. Kortom, de boeken kunnen in de tas, we zijn er klaar mee.
Om half een was er in een goed restaurant in Sedgefield afgesproken om dit feit te vieren met elkaar en je kan je voorstellen iedereen was uitgelaten en blij. Gail kwam uiteraard ook en zij roemde de instelling van de klas tot nu toe. Zijn we dan nu klaar en gaan we alleen nog maar feesten ?
Nee, morgen start "The apprentorship". De maand september staat in het teken van praktijk. Alle 24 studenten moeten 5 klanten inbrengen en die 5 klanten moet je p.p. 3 keer een BSR-release geven op dag 1,4 en 11. Dus 5 keer 24 keer 3 is in totaal 360 behandelingen verspreid over de maand september. Naast het geven van releases heb je ook 3 uur receptiedienst + 3 uur taxidienst de berg op en af. Het wordt dus een organisatorisch huzarenstuk waarbij we veel zullen leren en het leuke is dat je nu echte klanten krijgt en niet meer een medestudent. Gail en Boetie houden oog in het zeil, volgens strakke planning en in de laatste twee weekenden komt practitioner Sandy de Man in plaats van Boetie meehelpen. Wij zijn nu bijna zijn kersverse collega's en dat schept een band.
Dinsdag start dit hele circus. Ik zal van 9-12 de taxi besturen, want mensen mogen niet zelf met hun auto de berg op en af. Er is strakke regie met parkeerplaatsen beneden, inschrijven op de receptie, afrekenen van luttel bedrag, klantenkaart meegeven met client, administratie bijhouden etc. etc.
Ook woensdag zal ik 3 uur de taxi besturen, waarna op vridag a.s. mijn eerste 3 klanten zullen verschijnen : Mike (rastafarian), Roy (landlord) en Cathy (landlady). Ik kijk er naar uit hen te behandelen en te ervaren hoe het gaat. Klant 4+5 worden volgende week ingevlogen vanuit Nederland : Mijn ouders. Ik kijk er naar uit hen op de halen in George op 11 september. Zij blijven 3 weken hier bij ons in huis. Tussen de releases door zal ik hen meenemen in de omgeving en hen het prachtige Zuid-Afrika laten zien. Daarom gebruik ik de eerste week om mijn taken te doen op de academie en daarnaast kan ik tussendoor met hen op stap , vooral in de weekenden natuurlijk.
De titel van dit stuk wordt nu hopelijk duidelijker, we werken toe naar het afscheid op 28-9 en hopen dan uiteraard ons diploma mee te nemen in de tas. Uiteraard kijk ik uit naar thuis, naar Agata, naar Wadna, naar vrienden en kennissen. Van de week was Agata op de tennis. Met skype daar even kort kunnen kletsen met wat dinsdagavond mannen, Linda en Hans. Ik kijk er erg naar uit weer het Hollandse leven op te pakken, ook al is dat anders als voorheen. De Schreuderschool start morgen in een nieuw gebouw (hoop ik) en dat hoofdstuk is niet meer, maar je volgt het nog wel. Terug in Barendrecht wachten knopen die doorgehakt moeten worden op het gebied van praktijktafel, website, afspaken met de 25 fantastische mensen die mij steunen. Beginning of the end, start of something new !
Hier weer eens het een en ander van mij, nu in een wat relaxtere vorm. Vrijdag j.l. de laatste twee tentamens gehad van de 4 die op het programma stonden. Vrijdag stond in het teken van de praktijktheorie. In de ochtend (9.00 uur) zette ik weer mijn tafeltje in de zon buiten op het terras. Bijna iedereen blijft binnen zitten. Zo niet, deze jongen, vanaf het begin af aan lekker buiten in het zonnetje, zonnebril op, petje op en de examen/testvragen voor de neus en schrijven maar. Een keer was het echt slecht weer, toen moest ik wel binnen blijven. Kelsey de huiskat kwam bij mij op tafel zitten met haar achterste natuurlijk precies op de plek waar ik moest schrijven. Ze keek woest achterom als ik haar iets opschoof, maar heeft het toch zo'n drie kwartier bij me uitgehouden. Het laatste examen daar wilde ze bij zijn. Het examen ging erover hoe stress in het lichaam te ontdekken en hoe te releasen, op welke plek en hoe doe je dat precies. Dat betekent precies omschrijven wat je doet en op de centimeter nauwkeurig, want dan heb je het beste resultaat. In totaal 5 kantjes vol geschreven, dus dat duurde wel even, maar had er goed gevoel bij, want dit is wat je al 4 maanden aan het leren bent en inmiddels in de vingers hebt.
Om 12.00 uur was ik als een na laatste van de klas aan de beurt voor het praktijkexamen. Gail zat in aparte kamer om dit af te nemen. Mijn voorganger Antonia lag op de BSR-bank en Gail noemde een aantal plekken die je exact moet vinden bij iedereen. Iedere BSR-practitioner moet dit kunnen en zo niet dan heb je een probleem. Je begint met 40 punten en naar gelang je fouten maakt blijft aan het eind van dit examen het restaantal punten over. Het ging goed, op een klein detail na en daardoor kon ik opgelucht de ruimte verlaten met 39,5 punt op zak. Na de schriftelijke examens op dinsdag (client-management) en donderdag (anatomie helft van de stof) kwam hierna de ontlading : Het theorie-gedeelte zit erop ! Geen eindeloos gestudeer in de boeken, geen hersengekraak meer, geen donderdagavondstress meer voor de test op iedere vrijdag. Kortom, de boeken kunnen in de tas, we zijn er klaar mee.
Om half een was er in een goed restaurant in Sedgefield afgesproken om dit feit te vieren met elkaar en je kan je voorstellen iedereen was uitgelaten en blij. Gail kwam uiteraard ook en zij roemde de instelling van de klas tot nu toe. Zijn we dan nu klaar en gaan we alleen nog maar feesten ?
Nee, morgen start "The apprentorship". De maand september staat in het teken van praktijk. Alle 24 studenten moeten 5 klanten inbrengen en die 5 klanten moet je p.p. 3 keer een BSR-release geven op dag 1,4 en 11. Dus 5 keer 24 keer 3 is in totaal 360 behandelingen verspreid over de maand september. Naast het geven van releases heb je ook 3 uur receptiedienst + 3 uur taxidienst de berg op en af. Het wordt dus een organisatorisch huzarenstuk waarbij we veel zullen leren en het leuke is dat je nu echte klanten krijgt en niet meer een medestudent. Gail en Boetie houden oog in het zeil, volgens strakke planning en in de laatste twee weekenden komt practitioner Sandy de Man in plaats van Boetie meehelpen. Wij zijn nu bijna zijn kersverse collega's en dat schept een band.
Dinsdag start dit hele circus. Ik zal van 9-12 de taxi besturen, want mensen mogen niet zelf met hun auto de berg op en af. Er is strakke regie met parkeerplaatsen beneden, inschrijven op de receptie, afrekenen van luttel bedrag, klantenkaart meegeven met client, administratie bijhouden etc. etc.
Ook woensdag zal ik 3 uur de taxi besturen, waarna op vridag a.s. mijn eerste 3 klanten zullen verschijnen : Mike (rastafarian), Roy (landlord) en Cathy (landlady). Ik kijk er naar uit hen te behandelen en te ervaren hoe het gaat. Klant 4+5 worden volgende week ingevlogen vanuit Nederland : Mijn ouders. Ik kijk er naar uit hen op de halen in George op 11 september. Zij blijven 3 weken hier bij ons in huis. Tussen de releases door zal ik hen meenemen in de omgeving en hen het prachtige Zuid-Afrika laten zien. Daarom gebruik ik de eerste week om mijn taken te doen op de academie en daarnaast kan ik tussendoor met hen op stap , vooral in de weekenden natuurlijk.
De titel van dit stuk wordt nu hopelijk duidelijker, we werken toe naar het afscheid op 28-9 en hopen dan uiteraard ons diploma mee te nemen in de tas. Uiteraard kijk ik uit naar thuis, naar Agata, naar Wadna, naar vrienden en kennissen. Van de week was Agata op de tennis. Met skype daar even kort kunnen kletsen met wat dinsdagavond mannen, Linda en Hans. Ik kijk er erg naar uit weer het Hollandse leven op te pakken, ook al is dat anders als voorheen. De Schreuderschool start morgen in een nieuw gebouw (hoop ik) en dat hoofdstuk is niet meer, maar je volgt het nog wel. Terug in Barendrecht wachten knopen die doorgehakt moeten worden op het gebied van praktijktafel, website, afspaken met de 25 fantastische mensen die mij steunen. Beginning of the end, start of something new !
zondag 18 augustus 2013
WEEKEND KAAPSTAD
Naast de studie is er gelukkig ook tijd om de gedachten op andere wijze te verzetten. Zo kregen we vorige week een extra dag aan het weekend geplakt i.v.m. vrouwendag (9 augustus). Een mooie gelegenheid om het wat verderop te zoeken in het ongeveer 400 km verderop gelegen Capetown.
Ik deed dat met Jolanda (binnenkort practitioner in Driebergen) en Marije (binnenkort haar BSR-praktijk hebbend in Groningen). Wij drieën zijn een beetje kookgek en daarom besloten we er een culinair weekend van te maken.
Donderdag 8-8 reden we na de laaste les naar Kaapstad, waar we om 19.00 uur aankwamen . Marije had in de grote break al overnacht in Maartens Gusethouse, en dat bleek een zeer goede keuze. Twee hollanders runnen dit en doen dat zeer enthousiast.
De vrijdag begon fantastisch : Zonnetje, blauwe lucht en 20 graden op de teller. Marije was nog niet op Robbeneiland geweest en om 9.00 uur vertrok de boot daar naartoe. Zij werd door Maarten daar gebracht, service van de zaak. Jolanda en ik besloten de wandelschoenen uit het stof te halen. Wij startten aan de beklimming van de Lion's Head, een berg in de vorm van een leeuwenkop. Als je op de Tafelberg staat (die overigens een maand gesloten is i.v.m. onderhoud kabelbaan) zie je de berg liggen boven Kaapstad. De vorm in zijn geheel ziet er ook uit als een liggende leeuw.
De beklimming van de berg was zwaarder dan we van tevoren gedacht hadden. Steil en op somige plekken moet je een steile trap op of langs een ketting naar boven een rots op klimmen.
De klim was niet voor niets, prachtig uitzicht over Kaapstad en aan de andere kant uitzicht op Campsbay met de 12 apostelen op de achtergrond (gebergte).
Na 3 uur wandelen, klimmen en afdalen stonden we weer bij onze auto. Marije was inmiddels weer terug van Robbeneiland en de rest van de dag besteedden we aan wandelen, flaneren op het Waterfront van Kaapstad (Haven).
De zaterdag was wederom stralend en we startten de dag met een bezoek per auto aan de wijk Woodstock. Hier kon je 10 jaar geleden niet eens naartoe, dan vlogen de kogels om je oren en werd je zeker beroofd. Nu is het nog steeds een arme wijk, maar iedereen kan hier zonder kleerscheuren doorheen rijden of lopen. Wel veel armoede en bedelaars, maar ook hippe boetiekjes.
Waar kwamen we voor ? The Old Bisquit Mill : Een oud fabrieksterrein (koekjesfabriek), waarop iedere zaterdag een trendy markt wordt gehouden met kunst, mode en veel, heel veel eten. Met name dat laatste is bekend bij expats, want hier kan je eten uit je vaderland te pakken krijgen. Het moet gezegd, een fantastische markt. Veel mensen etend, drinkend aan lange tafels en daar rondomheen kraampjes met eten uit Thailand, Italie, Belgie, Duitsland en natuurlijk Nederland. (The Frying Dutchman) Recht op mijn doel af scoorde ik daar het laatste broodje kroket, na 3 maanden werkelijk alsof er een engeltje op je tong piest....
En na deze vette hap was het tijd voor Zuid-Afrikaas nummer 1 restaurant : The Test Kitchen alwaar wij een super 3 gangen menu verorberden, een ware smaaksensatie ! In nederland zou je hiervoor minstens 120 euro p.p. kwijt zijn , hier net een derde van die prijs.....
Zaterdagavond brachten we door met medestudenten in een circustent : Madame Zegaro : Een combinatie van circus, zang, acrobatiek en eten aan grote tafels. Het was echt een topavond met niet zo maar 3e rangs B artiesten, maar prikkelende optredens voor oog en oor.
Zondag zijn we naar een markt in Houtbay geweest en daarna moesten we Soren ophalen in Hermanus, waar hij het weekend bij kennissen had doorgebracht. Zondagavond laat weer na een lange autorit terug in Wilderness. Leuk zo'n weekend, maar toch weer blij terug te zijn.
Dit weekend daarom niets bijzonders op het programma. Gewoon lekker lezen, eten en de blog bijwerken............Vanmiddag gaan we naar een etentje verzorgd door de Zuid-Afrikaanse studenten. Ben benieuwd....
Ik deed dat met Jolanda (binnenkort practitioner in Driebergen) en Marije (binnenkort haar BSR-praktijk hebbend in Groningen). Wij drieën zijn een beetje kookgek en daarom besloten we er een culinair weekend van te maken.
Donderdag 8-8 reden we na de laaste les naar Kaapstad, waar we om 19.00 uur aankwamen . Marije had in de grote break al overnacht in Maartens Gusethouse, en dat bleek een zeer goede keuze. Twee hollanders runnen dit en doen dat zeer enthousiast.
De vrijdag begon fantastisch : Zonnetje, blauwe lucht en 20 graden op de teller. Marije was nog niet op Robbeneiland geweest en om 9.00 uur vertrok de boot daar naartoe. Zij werd door Maarten daar gebracht, service van de zaak. Jolanda en ik besloten de wandelschoenen uit het stof te halen. Wij startten aan de beklimming van de Lion's Head, een berg in de vorm van een leeuwenkop. Als je op de Tafelberg staat (die overigens een maand gesloten is i.v.m. onderhoud kabelbaan) zie je de berg liggen boven Kaapstad. De vorm in zijn geheel ziet er ook uit als een liggende leeuw.
De beklimming van de berg was zwaarder dan we van tevoren gedacht hadden. Steil en op somige plekken moet je een steile trap op of langs een ketting naar boven een rots op klimmen.
Na 3 uur wandelen, klimmen en afdalen stonden we weer bij onze auto. Marije was inmiddels weer terug van Robbeneiland en de rest van de dag besteedden we aan wandelen, flaneren op het Waterfront van Kaapstad (Haven).
De zaterdag was wederom stralend en we startten de dag met een bezoek per auto aan de wijk Woodstock. Hier kon je 10 jaar geleden niet eens naartoe, dan vlogen de kogels om je oren en werd je zeker beroofd. Nu is het nog steeds een arme wijk, maar iedereen kan hier zonder kleerscheuren doorheen rijden of lopen. Wel veel armoede en bedelaars, maar ook hippe boetiekjes.
Zaterdagavond brachten we door met medestudenten in een circustent : Madame Zegaro : Een combinatie van circus, zang, acrobatiek en eten aan grote tafels. Het was echt een topavond met niet zo maar 3e rangs B artiesten, maar prikkelende optredens voor oog en oor.
Zondag zijn we naar een markt in Houtbay geweest en daarna moesten we Soren ophalen in Hermanus, waar hij het weekend bij kennissen had doorgebracht. Zondagavond laat weer na een lange autorit terug in Wilderness. Leuk zo'n weekend, maar toch weer blij terug te zijn.
Dit weekend daarom niets bijzonders op het programma. Gewoon lekker lezen, eten en de blog bijwerken............Vanmiddag gaan we naar een etentje verzorgd door de Zuid-Afrikaanse studenten. Ben benieuwd....
VOORTGANG STUDIE
VOORTGANG BSR
Inmiddels al weer lange tijd mijn blog niet bijgehouden, waarvoor excuses. De studie komt nu in een versnelling, zal ik maar zeggen : nog 6 weken en we zijn weer thuis. Alle studenten kijken daar naar uit en deze jongen ook, natuurlijk. Maar voordat het zover is, moet er nog veel gebeuren. Naast de theorie (anatomie) is er nu ook veel tijd ingeruimd voor praktijklessen. Op woensdag hebben we extra lange dag tot 17.00 uur, waarvan de laatste 3 uur zijn ingepland om met elkaar en onder het oog van Gail en Boetie de releases door te nemen en soms zelfs "voor het eggie" op Boetie uit te proberen. je krijgt dan feedback op de release. Naast de standaardrelease zijn we nu ook aangekomen bij de extra's bv. welke release geef je bij zware hoofdpijn, brandend maagzuur etc. Ook wordt er gekeken of je release niet te lang duurt. Er tikt een klok, en binnen 25 minuten moet je klaar zijn. Dat is een extra dimensie, daar je de klant niet wil afraffelen. Toch probeert men zo je om te leren gaan met tijdsdruk. Over 2 weken, de eerste week van september, start de "internship" , oftewel : je zoekt 5 klanten en die geef je in een tijdsbestek van 3 weken 3 releases. Vijf klanten heb ik inmiddels gevonden, nl. mijn ouders Rina en Dries Bengsch (die op 11-9 komen ingevlogen hier in ZA), onze huisbaas Roy en vrouw Cathy Trembath, en als vijfde Rasta Mau Mau (Mike) . De dagen en tijden staan reeds ingepland en dat is met 24 studenten een planning van jewelste. Naast het releases geven aan echte klanten in de maand september, moet je jezelf ook inplannen voor receptiediensten en als taxichauffeur, want mensen mogen niet zelf de berg oprijden. Voeg daarbij nog dat we deze week de laatste anatomie-test hebben en dan volgende week, de laatste week van augustus tentamens over het totale tweede part anatomie, client-management, en praktijk examen (Gail en Boetie kjken mee met release en beoordelen dat). Kortom nog twee weken studeren, testen maken en dan is dat afgerond en kan je je volledig op je klanten storten.
Maar ook met thuis is iedereen bezig. Nog even en je bent weer terug in NL en dan gaat voor ons 24 het BSR-hoofdstuk beginnen. Ik heb daar veel zin in. Mijn vader is bezig met de bank, wederom een pronkstuk. De juiste hoogte voor mij is doorgegeven, de kussens worden nu door hemzelf bekleed, de veren zijn besteld bij verenfabriek in Rotterdam. Dus er wordt aan alle kanten gewerkt. Agata doet dat ook natuurlijk, en runt het huis en alle papieren rompslomp nu alleen. Dat valt niet altijd mee, maar het is fijn te horen en te lezen dat velen haar helpen, uitnodigen voor een etentje of haar bemoedigende woorden toespreken live of per mail.
Ik eindig dit stuk met de gedachte dat we nog 6 weken te gaan hebben = 42 dagen tot de graduation. Time flies zeggen ze, dus daar hopen we dan maar op. Tot binnenkort trouwe volgers !
Inmiddels al weer lange tijd mijn blog niet bijgehouden, waarvoor excuses. De studie komt nu in een versnelling, zal ik maar zeggen : nog 6 weken en we zijn weer thuis. Alle studenten kijken daar naar uit en deze jongen ook, natuurlijk. Maar voordat het zover is, moet er nog veel gebeuren. Naast de theorie (anatomie) is er nu ook veel tijd ingeruimd voor praktijklessen. Op woensdag hebben we extra lange dag tot 17.00 uur, waarvan de laatste 3 uur zijn ingepland om met elkaar en onder het oog van Gail en Boetie de releases door te nemen en soms zelfs "voor het eggie" op Boetie uit te proberen. je krijgt dan feedback op de release. Naast de standaardrelease zijn we nu ook aangekomen bij de extra's bv. welke release geef je bij zware hoofdpijn, brandend maagzuur etc. Ook wordt er gekeken of je release niet te lang duurt. Er tikt een klok, en binnen 25 minuten moet je klaar zijn. Dat is een extra dimensie, daar je de klant niet wil afraffelen. Toch probeert men zo je om te leren gaan met tijdsdruk. Over 2 weken, de eerste week van september, start de "internship" , oftewel : je zoekt 5 klanten en die geef je in een tijdsbestek van 3 weken 3 releases. Vijf klanten heb ik inmiddels gevonden, nl. mijn ouders Rina en Dries Bengsch (die op 11-9 komen ingevlogen hier in ZA), onze huisbaas Roy en vrouw Cathy Trembath, en als vijfde Rasta Mau Mau (Mike) . De dagen en tijden staan reeds ingepland en dat is met 24 studenten een planning van jewelste. Naast het releases geven aan echte klanten in de maand september, moet je jezelf ook inplannen voor receptiediensten en als taxichauffeur, want mensen mogen niet zelf de berg oprijden. Voeg daarbij nog dat we deze week de laatste anatomie-test hebben en dan volgende week, de laatste week van augustus tentamens over het totale tweede part anatomie, client-management, en praktijk examen (Gail en Boetie kjken mee met release en beoordelen dat). Kortom nog twee weken studeren, testen maken en dan is dat afgerond en kan je je volledig op je klanten storten.
Maar ook met thuis is iedereen bezig. Nog even en je bent weer terug in NL en dan gaat voor ons 24 het BSR-hoofdstuk beginnen. Ik heb daar veel zin in. Mijn vader is bezig met de bank, wederom een pronkstuk. De juiste hoogte voor mij is doorgegeven, de kussens worden nu door hemzelf bekleed, de veren zijn besteld bij verenfabriek in Rotterdam. Dus er wordt aan alle kanten gewerkt. Agata doet dat ook natuurlijk, en runt het huis en alle papieren rompslomp nu alleen. Dat valt niet altijd mee, maar het is fijn te horen en te lezen dat velen haar helpen, uitnodigen voor een etentje of haar bemoedigende woorden toespreken live of per mail.
Ik eindig dit stuk met de gedachte dat we nog 6 weken te gaan hebben = 42 dagen tot de graduation. Time flies zeggen ze, dus daar hopen we dan maar op. Tot binnenkort trouwe volgers !
zondag 28 juli 2013
VERTREK AGATA + VOORTGANG BSR-CLASS 2013 + EARTH-FESTIVAL KNYSNA + GASTSPREKERS
VERTREK AGATA
Maandag 22 juli was het voor Agata en mij weer tijd om helaas afscheid te nemen. De 5 weken vakantie zaten er voor Agata weer op, dus moest de rugzak gepakt, de tickets uitgedraaid en voor de voorlopig laatste maal werden we naast elkaar wakker in Zuid-Afrika. Afscheid nemen is niet echt mijn ding, dus de dag verliep voor mij niet helemaal zonder problemen. De zakdoek moest geregeld getrokken, maar ja, het moment komt daar om echt afscheid te nemen. Dat gebeurde rond half 5 in de middag op het vliegveld van George. Over 10 weken zien we elkaar weer in het echt, buiten de skype-sessies natuurlijk. In een lege auto terugrijden is niet leuk, maar thuis in Topping werd ik goed opgevangen en kon het studentenleven zonder partner weer aanvangen.
VOORTGANG BSR CLASS 2013
Iedereen realiseert zich na de break, dat het einde van de cursus eraan komt. Op school zijn we na de onderrug en "the midzone of the spine" eindelijk toe aan de nek. Op dat smalle stukje gebeurt heel veel en in de praktijklessen, maar ook in de theorie wordt er erg veel aandacht gegeven aan dit stukje "human body". Ook het op elkaar oefenen is in de versnelling gekomen. Er zijn koppels gemaakt en om de beurt geef je elkaar een release. De ander geeft dan feed back daarop en daar leer je veel van. Met name Gail loopt rond en is soms meedogenloos in haar oordeel over dingen die plaats vinden. Zij corrigeert waar nodig en de harde aanpak werpt zijn vruchten af, want je laat wel na het nogmaals op die wijze te doen. Boetie oefent voor de klas steeds met een ander de praatjes met de klanten. Hij is de klant en een student is de practitioner. De klas observeert en geeft feed-back op hetgeen er voor de klas gebeurt. Vorige week was het mijn beurt en gelukkig bracht ik het er goed vanaf, ook al speelde Boetie een heel speciale klant, die duidelijk aangesproken moest worden op zijn eigen verantwoordelijkheid. Want veel is duidelijk, wij als practitioner zetten dingen (met name communicatie tussen spieren, zenuwen en hersenen) in gang, de klant krijgt daarnaast dingen aangeboden te veranderen bv. zithouding voor computer en ademhaingsoefeningen. Daarna is het aan de klant dit te gaan doen alles met als doel het lichaam beter te laten functioneren. Zelf krijg ik er steeds meer zin in echte releases te geven. Over ongeveer 5 weken is dat het geval, dan begint de apprentorship en moeten we ieder 5 klanten 3 behandelingen geven. Kortom, de maand september staat in het teken daarvan en het leuke voor mij is dat mijn ouders van 10 september tot 2 oktober langs komen. Uiteraard staan zij op mijn lijstje van mensen die gereleased moeten worden.
BSR BARENDRECHT
In de 5 weken dat Agata hier was hebben we uiteraard gesproken over onze BSR praktijk of BSR praktijken. Voordat ik vertrok uit Nederland zag het er naar uit dat ik mijn praktijk in Hendrik Ido Ambacht zou starten. Na veel wikken en wegen zijn we toch tot de slotsom gekomen het samen op Walmolen 18 te doen, mede gezien de financiële aspecten, maar ook omdat we denken veel van elkaar te kunnen leren en elkaar kunnen stimuleren. We zijn zo nauw bij elkaars praktijk betrokken, ook al hebben we onze eigen klanten en heb je je eigen stijl. Bij terugkomst op 30 september zal ik twee weken de tijd nemen om me aan te melden bij Kamer van Koophandel, de naamplaten op te hangen, de website aan te passen, visitekaartjes te laten maken, folders te drukken etc. etc. Uiteraard zal ik de 25 mensen die mij steunen gaan bellen voor afspraken en die afspraken zullen vanaf 14 oktober ingepland gaan worden in ons gezamenlijk werkrooster :
maandagochtend 9-12 Agata maandagmiddag 13-17 Andy
dinsdagochtend 9-12 Andy dinsdagmiddag 13-17 Agata
woensdag oppasdag Wadna (O.V.)
donderdagochtend 9-12 Agata donderdagmiddag 13-17 Andy
vrijdagochtend 9-12 Andy vrijdagmiddag 13-17 Agata
Mogelijk zal ik ook op een avond werken, of op zaterdag, maar dat alles zal begin oktober duidelijk worden. We hebben er beiden veel zin en als klap op de vuurpijl zullen we onze BSR praktijk openen op vrijdag 11 oktober a.s. Hiervoor ontvangen familie, vrienden, buren etc. een uitnodiging. Op 10 oktober a.s. bestaat BSR Barendrecht precies 3 jaar, en dat gecombineerd met mijn thuiskomst (dan inmiddels alweer 2 weken) en het samen verder gaan, leek ons 3 goede redenen voor een feestje. Dus hou de agenda alvast vrij op 11 oktober in de avonduren ............ Ik kijk er echt naar uit iedereen weer te zien en uiteraard weer te spreken, want studeren in Zuid-Afrika is leuk (met klasgenoten, het land, het reizen, het eten, het weer en wat al niet meer..) , maar zo nu en dan mis je toch ook heel erg de familie, de vrienden, kennissen, noem maar op. Voor mijn verjaardag kreeg ik een bordje met een pakkende tekst daarop, die hierop van toepassing is : SURROUND YOURSELF WITH THOSE WHO MAKE YOU HAPPY. Dus make us happy en komt allen !
EARTH FESTIVAL KNYSNA
Dinsdag 23 juli zijn we met z'n drieën naar Knysna geweest. Dit is de dag dat de verjaardag van Heile Selassie gevierd wordt door Rasta's over de hele wereld. Ook in Knysna, waar de grootste Rasta-community van Zuid-Afrika woont, wordt dat met name op deze dag gevierd. Rasta Mau Mau had Lin, Fran en mij uitgenodigd te komen op deze speciale dag. We troffen het niet, het weer was prut met regen en wind en koude temperaturen (13 graden).
We mochten op Juda Square in Township Concordia langs komen om een indruk te krijgen hoe Rasta's dit vieren : Uit heel Zuid-Afrika komen Rasta's daar naartoe om te bidden, elkaar te ontmoeten, muziek te maken, te eten etc. etc. Wij hadden het genoegen hieraan deel te mogen nemen. Het was een drukte van belang.............
Overal stonden auto's in de straat, overal hingen met name mannen rond vuren her en der. Iedereen was uitgedost in de kleuren rood,groen en geel, maar ook wit voerde de boventoon.
Lin, Fran en ik werden vriendelijk verwelkomd en al snel konden we big smilend op de foto. Tussen alle mannen waren er een paar met sjerpen om, waarschijnlijk behorend tot de opper rasta's aldaar. Onze vriend hierboven maakte hierna kennis met een gigant van een man, behangen met badges en een volgeling driftig wapperend met een vlag. Het was duidelijk een bijzondere ontmoeting tussen de twee...
Normaal gesproken staan op deze dag de tafels in het midden op de weg. De rasta's uit Knysna verzorgen het eten op deze dag en dat is gratis. Maar gezien het slechte weer moest worden uitgeweken naar een kleine keet, waar het al een drukte van belang was. Ik kijk bij de deuropening naar binnen, en zie dat het binnen stampvol is.
Al snel kwam het eten de berg af, bereid door de bijna onzichtbare rasta dames, die dat alles in hun keukentjes klaar gemaakt hadden.
Wij wilden ook een bezoek aan de kerk brengen, maar afdalend naar de kerk werden we door een van de oudere rasta's tegen gehouden : Lin en Fran waren niet gekleed zoals het hoort op deze dag : Hoofddoek, in rok, liefst in het wit, zoals hieronder getoond door een van de kinderen.
Dit, gecombineerd met de drukte in de keet, deed ons besluiten niet mee te eten, zoals aangeboden, daar wij ons inmiddels een beetje opgelaten voelden. Na rasta Mau Mau en zijn vrouw bedankt te hebben namen we snel afscheid van deze bijzondere gemeenschap.
GASTSPREKERS OP ACADEMIE
Zo nu en dan hebben we een gastspreker op de academie. Dinsdag was het Suzanne v/d Nes, de vrouw van huisgenoot Kees, die vertelde hoe het haar vergaan is nadat ze 3 jaar geleden samen met Agata was afgestudeerd aan de BSR-academie. Zij heeft nu een bloeiende praktijk in Purmerend
Donderdag kwam Peter Little langs om te vertellen hoe het hem sinds vorig jaar is vergaan. Hij zat dus in Class 2012 en heeft nu een praktijk in Pringle-Bay, vlakbij Hermanus, hier in Zuid-Afrika dus. Hij vertelde vol emotie hoe de cursus zijn leven veranderd had en hoe hij nu geniet van zijn nieuwe beroep en de voldoening die het hem geeft mensen te helpen. Hij kon goed verwoorden hoe een ieder zich op dit moment voelt, een beetje tussen twee werelden : nu nog studerend en dubbend over hetgeen komt na de graduation eind september. Beiden waren lovend over de opleiding en over het feit dat je echt goed toegerust bent je praktijk te openen en de releases te geven.
Beste lezers, deze blog dus eens wat meer over de academie en hoe het mij/ons vergaat. In de volgende blog meer over een bezoek, vorig weekend, aan Addo's Elephant National Park en een verslag van de break in de Cederbergen/cedermountains. Veel leesplezier en tot snel !
Maandag 22 juli was het voor Agata en mij weer tijd om helaas afscheid te nemen. De 5 weken vakantie zaten er voor Agata weer op, dus moest de rugzak gepakt, de tickets uitgedraaid en voor de voorlopig laatste maal werden we naast elkaar wakker in Zuid-Afrika. Afscheid nemen is niet echt mijn ding, dus de dag verliep voor mij niet helemaal zonder problemen. De zakdoek moest geregeld getrokken, maar ja, het moment komt daar om echt afscheid te nemen. Dat gebeurde rond half 5 in de middag op het vliegveld van George. Over 10 weken zien we elkaar weer in het echt, buiten de skype-sessies natuurlijk. In een lege auto terugrijden is niet leuk, maar thuis in Topping werd ik goed opgevangen en kon het studentenleven zonder partner weer aanvangen.
VOORTGANG BSR CLASS 2013
Iedereen realiseert zich na de break, dat het einde van de cursus eraan komt. Op school zijn we na de onderrug en "the midzone of the spine" eindelijk toe aan de nek. Op dat smalle stukje gebeurt heel veel en in de praktijklessen, maar ook in de theorie wordt er erg veel aandacht gegeven aan dit stukje "human body". Ook het op elkaar oefenen is in de versnelling gekomen. Er zijn koppels gemaakt en om de beurt geef je elkaar een release. De ander geeft dan feed back daarop en daar leer je veel van. Met name Gail loopt rond en is soms meedogenloos in haar oordeel over dingen die plaats vinden. Zij corrigeert waar nodig en de harde aanpak werpt zijn vruchten af, want je laat wel na het nogmaals op die wijze te doen. Boetie oefent voor de klas steeds met een ander de praatjes met de klanten. Hij is de klant en een student is de practitioner. De klas observeert en geeft feed-back op hetgeen er voor de klas gebeurt. Vorige week was het mijn beurt en gelukkig bracht ik het er goed vanaf, ook al speelde Boetie een heel speciale klant, die duidelijk aangesproken moest worden op zijn eigen verantwoordelijkheid. Want veel is duidelijk, wij als practitioner zetten dingen (met name communicatie tussen spieren, zenuwen en hersenen) in gang, de klant krijgt daarnaast dingen aangeboden te veranderen bv. zithouding voor computer en ademhaingsoefeningen. Daarna is het aan de klant dit te gaan doen alles met als doel het lichaam beter te laten functioneren. Zelf krijg ik er steeds meer zin in echte releases te geven. Over ongeveer 5 weken is dat het geval, dan begint de apprentorship en moeten we ieder 5 klanten 3 behandelingen geven. Kortom, de maand september staat in het teken daarvan en het leuke voor mij is dat mijn ouders van 10 september tot 2 oktober langs komen. Uiteraard staan zij op mijn lijstje van mensen die gereleased moeten worden.
BSR BARENDRECHT
In de 5 weken dat Agata hier was hebben we uiteraard gesproken over onze BSR praktijk of BSR praktijken. Voordat ik vertrok uit Nederland zag het er naar uit dat ik mijn praktijk in Hendrik Ido Ambacht zou starten. Na veel wikken en wegen zijn we toch tot de slotsom gekomen het samen op Walmolen 18 te doen, mede gezien de financiële aspecten, maar ook omdat we denken veel van elkaar te kunnen leren en elkaar kunnen stimuleren. We zijn zo nauw bij elkaars praktijk betrokken, ook al hebben we onze eigen klanten en heb je je eigen stijl. Bij terugkomst op 30 september zal ik twee weken de tijd nemen om me aan te melden bij Kamer van Koophandel, de naamplaten op te hangen, de website aan te passen, visitekaartjes te laten maken, folders te drukken etc. etc. Uiteraard zal ik de 25 mensen die mij steunen gaan bellen voor afspraken en die afspraken zullen vanaf 14 oktober ingepland gaan worden in ons gezamenlijk werkrooster :
maandagochtend 9-12 Agata maandagmiddag 13-17 Andy
dinsdagochtend 9-12 Andy dinsdagmiddag 13-17 Agata
woensdag oppasdag Wadna (O.V.)
donderdagochtend 9-12 Agata donderdagmiddag 13-17 Andy
vrijdagochtend 9-12 Andy vrijdagmiddag 13-17 Agata
Mogelijk zal ik ook op een avond werken, of op zaterdag, maar dat alles zal begin oktober duidelijk worden. We hebben er beiden veel zin en als klap op de vuurpijl zullen we onze BSR praktijk openen op vrijdag 11 oktober a.s. Hiervoor ontvangen familie, vrienden, buren etc. een uitnodiging. Op 10 oktober a.s. bestaat BSR Barendrecht precies 3 jaar, en dat gecombineerd met mijn thuiskomst (dan inmiddels alweer 2 weken) en het samen verder gaan, leek ons 3 goede redenen voor een feestje. Dus hou de agenda alvast vrij op 11 oktober in de avonduren ............ Ik kijk er echt naar uit iedereen weer te zien en uiteraard weer te spreken, want studeren in Zuid-Afrika is leuk (met klasgenoten, het land, het reizen, het eten, het weer en wat al niet meer..) , maar zo nu en dan mis je toch ook heel erg de familie, de vrienden, kennissen, noem maar op. Voor mijn verjaardag kreeg ik een bordje met een pakkende tekst daarop, die hierop van toepassing is : SURROUND YOURSELF WITH THOSE WHO MAKE YOU HAPPY. Dus make us happy en komt allen !
EARTH FESTIVAL KNYSNA
Dinsdag 23 juli zijn we met z'n drieën naar Knysna geweest. Dit is de dag dat de verjaardag van Heile Selassie gevierd wordt door Rasta's over de hele wereld. Ook in Knysna, waar de grootste Rasta-community van Zuid-Afrika woont, wordt dat met name op deze dag gevierd. Rasta Mau Mau had Lin, Fran en mij uitgenodigd te komen op deze speciale dag. We troffen het niet, het weer was prut met regen en wind en koude temperaturen (13 graden).
We mochten op Juda Square in Township Concordia langs komen om een indruk te krijgen hoe Rasta's dit vieren : Uit heel Zuid-Afrika komen Rasta's daar naartoe om te bidden, elkaar te ontmoeten, muziek te maken, te eten etc. etc. Wij hadden het genoegen hieraan deel te mogen nemen. Het was een drukte van belang.............
GASTSPREKERS OP ACADEMIE
Zo nu en dan hebben we een gastspreker op de academie. Dinsdag was het Suzanne v/d Nes, de vrouw van huisgenoot Kees, die vertelde hoe het haar vergaan is nadat ze 3 jaar geleden samen met Agata was afgestudeerd aan de BSR-academie. Zij heeft nu een bloeiende praktijk in Purmerend
Donderdag kwam Peter Little langs om te vertellen hoe het hem sinds vorig jaar is vergaan. Hij zat dus in Class 2012 en heeft nu een praktijk in Pringle-Bay, vlakbij Hermanus, hier in Zuid-Afrika dus. Hij vertelde vol emotie hoe de cursus zijn leven veranderd had en hoe hij nu geniet van zijn nieuwe beroep en de voldoening die het hem geeft mensen te helpen. Hij kon goed verwoorden hoe een ieder zich op dit moment voelt, een beetje tussen twee werelden : nu nog studerend en dubbend over hetgeen komt na de graduation eind september. Beiden waren lovend over de opleiding en over het feit dat je echt goed toegerust bent je praktijk te openen en de releases te geven.
Beste lezers, deze blog dus eens wat meer over de academie en hoe het mij/ons vergaat. In de volgende blog meer over een bezoek, vorig weekend, aan Addo's Elephant National Park en een verslag van de break in de Cederbergen/cedermountains. Veel leesplezier en tot snel !
zaterdag 27 juli 2013
dinsdag 16 juli 2013
51e VERJAARDAG + HIKE MET ROY EN CATHY
Vorige week woensdag was het alweer 10 juli en dus mijn 51e verjaardag. Time flies, zeggen ze dan, want een jaar geleden liepen we met een grote groep familie en kennissen door de duinen in Oostvoorne.
Natuurlijk is het speciaal om in Zuid-Afrika je verjaardag te vieren en dat ging niet ongemerkt voorbij :
Agata wekte mij met een kado : Een nieuwe zonnebril, en die was inderdaad hard nodig. Na gelukwensen en kado's van Kees familie konden we aanschuiven voor een verjaardagsontbijt. Daarna om 8.30 uur naar school, waar men mijn stoel en omgeving had versierd en door vrijwel iedere student werd ik gehugged en het beste toegewenst. Om 9.00 uur gaat de bel en dan gaan de lessen van start. Om 10.30 uur is het pauze en voor bij de koffie had ik verse dadels en sinaasappelen uit de Cederbergen meegenomen (zie ook de komende blogs over de "10 days break"). Die gingen er goed in bij iedereen. Als er iemand jarig is geeft of Gail of Boetie het sein een kring te vormen en de jarige wordt dan, staand in het midden van de kring, toegezongen.
Dit gaat op z'n Zuid-Afrikaans, Engels, Nederlands en omdat Agata erbij was ook in het Pools. Daarna nam ik het woord voor een kleine speech met als titel : What is youth ?
Youth is not entirely an amount of years ;
It is a state of mind
It is not simply a matter of red cheeks,
ripe lips or supple knees.
It is a temper of the will,
a quality of the imagination,
vigour of the emotion.
Nobody grows old merely by living a number of years;
People grow old only by abandoning their ideals.
You are as young as your faith, as old as your doubt;
As young as your self-confidence and as old as your despair.
In the centre of every heart, there beats a recording chamber.
As long as your heart receives a message of hope, faith, beauty and courage, youth shall prevail.
When the wires are all down and your heart is covered with the snow of pessimism and the ice of cynicism,
THEN AND ONLY THEN HAVE YOU GROWN OLD !
Hierna nodigde ik iedereen uit om vanaf 17.00 uur langs te komen bij ons thuis voor een dance-party, en maar liefst 25 man/vrouw kwam langs.
Het werd een gezellige boel, met pizza's van de plaatselijke pizzeria, de voetjes gingen van de vloer en de sfeer was uitstekend. Kortom, een geslaagd feest en een geslaagde verjaardag !
HIKE
Zaterdagmorgen j.l. waren we uigenodigd om langs te komen bij onze huiseigenaren Roy en Cathy Trembath. Om 9.00 uur moesten we daar zijn, om vroeg te kunnen vertrekken voor een hike bij hen in de buurt.
Zij wonen in Wilderness-Heights in een prachtig zelfgebouwd huis.
Roy's business is mensen van over de hele wereld te leren, hoe zelf een houten huis te bouwen. Dit leer je in 2 dagen (weekend) en dan heb je alle skills in handen om het zelf te doen. De cursus loopt zeer goed, zeker nadat er een publicatie plaats vond in het blad Country Life (july 2013). Voor info kun je terecht op www.logbuilding.co.za en voor e-mail : roytrembath@gmail.com. Het blijkt een kwestie van bomen kopen, basis maken, stammen in speciaal stramien op elkaar stapelen en klaar ben je....nou zoiets dan. Roy is een zeer bevlogen man, die gedreven kan vertellen over dit thema, maar ook de ecologische of spirituele kant niet schuwt. Zijn vrouw Cathy houdt hem met beide benen op de grond, en is de charmerende en doortastende wederhelft van Roy.
Met deze "Bob de Bouwer" en zijn vrouw en zoon gingen we dus hiken. Alleen zij weten hoe te komen op een speciale plek, daar die plek alleen bij locals bekend is. Met een auto reden we eerst naar een grote universiteits campus in de bergen, zeg maar het evenbeeld van Wageningen, waar we een permit moesten halen. Als je gaat wandelen moet je je inschrijven, daar je gaat lopen in een nationaal park. Dat wordt trouw gedaan, ook al kost dat soms een flink aantal Randen (de munt van Zuid Afrika). Daarna reden we naar een parkeerplaats in het bos, van waar we vertrokken op weg naar een waterval in de Silver River. Na een dik uur lopen door dichte bossen kwamen we aan bij de werkelijk prachtige rivier, die helaas door de weinige regen een beetje droog stond. De rivier bestaat uit poelen die verstromen naar een volgende poel water en uiteindelijk duikt het water vanaf de laatste poel zo'n 60 meter naar beneden.
Roy zie je hierboven uitkijken op de jongelui die wat sneller zijn dan wij. Uiteindelijk na wat klimwerk , kwamen we uit bij de laatste poel, en daar aten we onze lunch en twee van ons (Agata en Roy ) waagden zich in het koude water voor een verfrissende duik.
Na deze eet- en zwemsessie liepen we weer dezelfde weg terug. Met de auto reden we terug naar hun huis en startten daar met het klaarmaken van een maaltijd, want rond 16.00 uur zouden Kees, Suzanne, Iris en Eva ook komen eten. Soren zou iets later aanschuiven, en dus gingen de mannen het vlees (lamsbout en biefstuk) prepareren en de dames stortten zich op de aardappelen en groentes.
Nadat iedereen was aangekomen hadden we een zeer gezellige avond, met fantastisch eten, onder het goedkeurend oog van hun enorme hond Leo.
Natuurlijk is het speciaal om in Zuid-Afrika je verjaardag te vieren en dat ging niet ongemerkt voorbij :
Agata wekte mij met een kado : Een nieuwe zonnebril, en die was inderdaad hard nodig. Na gelukwensen en kado's van Kees familie konden we aanschuiven voor een verjaardagsontbijt. Daarna om 8.30 uur naar school, waar men mijn stoel en omgeving had versierd en door vrijwel iedere student werd ik gehugged en het beste toegewenst. Om 9.00 uur gaat de bel en dan gaan de lessen van start. Om 10.30 uur is het pauze en voor bij de koffie had ik verse dadels en sinaasappelen uit de Cederbergen meegenomen (zie ook de komende blogs over de "10 days break"). Die gingen er goed in bij iedereen. Als er iemand jarig is geeft of Gail of Boetie het sein een kring te vormen en de jarige wordt dan, staand in het midden van de kring, toegezongen.
Youth is not entirely an amount of years ;
It is a state of mind
It is not simply a matter of red cheeks,
ripe lips or supple knees.
It is a temper of the will,
a quality of the imagination,
vigour of the emotion.
Nobody grows old merely by living a number of years;
People grow old only by abandoning their ideals.
You are as young as your faith, as old as your doubt;
As young as your self-confidence and as old as your despair.
In the centre of every heart, there beats a recording chamber.
As long as your heart receives a message of hope, faith, beauty and courage, youth shall prevail.
When the wires are all down and your heart is covered with the snow of pessimism and the ice of cynicism,
THEN AND ONLY THEN HAVE YOU GROWN OLD !
Hierna nodigde ik iedereen uit om vanaf 17.00 uur langs te komen bij ons thuis voor een dance-party, en maar liefst 25 man/vrouw kwam langs.
Het werd een gezellige boel, met pizza's van de plaatselijke pizzeria, de voetjes gingen van de vloer en de sfeer was uitstekend. Kortom, een geslaagd feest en een geslaagde verjaardag !
HIKE
Zaterdagmorgen j.l. waren we uigenodigd om langs te komen bij onze huiseigenaren Roy en Cathy Trembath. Om 9.00 uur moesten we daar zijn, om vroeg te kunnen vertrekken voor een hike bij hen in de buurt.
Zij wonen in Wilderness-Heights in een prachtig zelfgebouwd huis.
Met deze "Bob de Bouwer" en zijn vrouw en zoon gingen we dus hiken. Alleen zij weten hoe te komen op een speciale plek, daar die plek alleen bij locals bekend is. Met een auto reden we eerst naar een grote universiteits campus in de bergen, zeg maar het evenbeeld van Wageningen, waar we een permit moesten halen. Als je gaat wandelen moet je je inschrijven, daar je gaat lopen in een nationaal park. Dat wordt trouw gedaan, ook al kost dat soms een flink aantal Randen (de munt van Zuid Afrika). Daarna reden we naar een parkeerplaats in het bos, van waar we vertrokken op weg naar een waterval in de Silver River. Na een dik uur lopen door dichte bossen kwamen we aan bij de werkelijk prachtige rivier, die helaas door de weinige regen een beetje droog stond. De rivier bestaat uit poelen die verstromen naar een volgende poel water en uiteindelijk duikt het water vanaf de laatste poel zo'n 60 meter naar beneden.
Roy zie je hierboven uitkijken op de jongelui die wat sneller zijn dan wij. Uiteindelijk na wat klimwerk , kwamen we uit bij de laatste poel, en daar aten we onze lunch en twee van ons (Agata en Roy ) waagden zich in het koude water voor een verfrissende duik.
maandag 15 juli 2013
WITTE HAAIEN
Vrijdag j.l. was het zover : Agata en ik konden mee op de onderzoeksboot van de campus in Mosselbaai. Ik mocht iets eerder weg van school en om 14.00 uur stonden we in de haven van Mosselbaai.
Samen met 6 Amerikaanse studenten, en schipper Dorien Schroeder, staken we van wal op zoek naar Witte Haaien (Oceans-research.com). Na toestemming van de havenautoriteiten mochten we de haven verlaten om het ruime sop te verkiezen. Na 10 minuten varen gingen we voor anker voor Seal-Island, de naam zegt het al, een klein eiland helemaal vol met zeehonden, en dat was op grote afstand te ruiken.
Op ons achterdek werd alles in gereedheid gebracht voor het onderzoek : Camera bedienen voor de ene student, onderwatercamera aan stok voor andere student, schrijfblok met vragenlijst over haaien voor andere student, 2 studenten deden het matrozenwerk en de laatste wierp zich op een Tonijnkop, waarvan we er 6 hadden meegenomen. Met een schroevendraaien werd een sisaltouw door de kop geduwd (door beide ogen) en daarna werd die kop aan een grote kurk/boei bevestigd + ongeveer 5 meter touw.
En toen kon het hele schouwspel beginnen. Een van de studenten ging staan op een speciaal bordes, en gooide met een zwaai de Tonijnkop in het water en zoals je hieronder ziet, iedereen had zijn taak. Wij stonden in het begin in het kraaiennest, op de kajuit van de boot.
Aan de rechterkant van de boot zie je een bak met diepgevroren sardienenkoppen en met wat water erbij wordt dat een lekkere bloederige massa. Kopje voor kopje werd dat over boord gegooid en al vrij snel daarna diende de eerste haai zich aan.
Wij vonden het een flinke rakker, maar Dorien zei dat het een Witte Haai van 2,5 meter was, dus een van de kleinere. Deze had een zender op zijn rugvin, zodat je per satelliet kan zien waar hij/zij zich bevindt. In het begin scharrelen ze iets rond de boot, geobserveerd door de studenten en ons tweeën.
Met de stok, met daaraan de camera , worden live beelden verzonden naar de campus, waar een team de Haai determineerd, ik denk zo'n beetje op de manier van : "Daar is Harry van 2 jaar geleden weer, of Truus van gisteren". Op het dek worden alle gegevens over de haai opgeschreven en dan is het etenstijd voor de haai. De kunst van degene op het bordes, is de tonijnenkop net op tijd weg te trekken voordat de haai er zijn/haar tanden in zet. Dat levert spectaculaire beelden op....
Na de kleine(re) haai dook er ineens een grote Witte Haai op van wel 4 meter en die liet ons allen enorm schrikken. Hij/zij had geen zin in voorzichtig het aas besnuffelen. Nee, hij dook ineens vanuit grote diepte op en sprong met grote snelheid uit het water, daarmee het aas (de tonijnkop), maar ook de kurk in zijn bek meenemend. De kurk zat aan de boot vast met een grote knoop, en door de onverwachtheid, de snelheid en de kracht van de haai, werd de boot aan de rechterkant mee de diepte in getrokken. Hij spartelde wild met zijn staart, wij allen kregen grote golven water over ons heen en Dorien schreeuwde om een mes om de kabel van de kurk door te snijden. Uiteindelijk liet de haai de zwaar gehavende kurk los en konden wij weer wat rustiger ademhalen..........Wat een power, wat een bonk spieren en bovenal, wat een bek met vlijmscherpe tanden. De crew was wel wat gewend, maar even stonden we met z'n allen te shaken, drijfnat van het water.
Toen maar weer een nieuwe tonijnkop aan de kurk en wachten op de volgende haai(en). Op de achtergrond hierboven zie je het kleine eiland met de zeehonden. Terwijl de haaien soms met ons bezig waren. kwamen er soms zeehonden voorbij zwemmen, die daarna weer achterna gezeten werden door de haai(en).
Voor ons dus een hoop spektakel en opletten geblazen, want de haaien zijn razendsnel. Om een indruk te geven van het geweld voor ons, hierbij de foto's.............
Na twee uur dobberen op het water voeren we de haven van Mosselbaai weer in, weer blij grond onder de voeten te hebben. Dorien (en daarmee ook Didi, haar moeder) hebben we bedankt voor de onvergetelijke middag tussen de White Sharks.
Mogelijk dat we met de studenten van klas 2013 nog een keer naar Mosselbaai gaan. Wij konden mee op de onderzoeksboot, de studenten kunnen mee op een commerciële boot en eventueel zelfs gaan cage-diven tussen de haaien. We gaan zien of iemand dat durft, maar de haaien zijn zeker zeer indrukwekkend al vanaf de boot.
Beste lezers, het heeft even geduurd voor ik met de blog weer in de lucht was. Het was druk met uitstapjes, maar ook het internet (met 7 mensen in huis) is daardoor trager dan stroop. Daarom hak ik de indrukken van de laatste weken in mootjes de komende tijd. Dus......wordt met spoed vervolgd......
Op ons achterdek werd alles in gereedheid gebracht voor het onderzoek : Camera bedienen voor de ene student, onderwatercamera aan stok voor andere student, schrijfblok met vragenlijst over haaien voor andere student, 2 studenten deden het matrozenwerk en de laatste wierp zich op een Tonijnkop, waarvan we er 6 hadden meegenomen. Met een schroevendraaien werd een sisaltouw door de kop geduwd (door beide ogen) en daarna werd die kop aan een grote kurk/boei bevestigd + ongeveer 5 meter touw.
Aan de rechterkant van de boot zie je een bak met diepgevroren sardienenkoppen en met wat water erbij wordt dat een lekkere bloederige massa. Kopje voor kopje werd dat over boord gegooid en al vrij snel daarna diende de eerste haai zich aan.
Voor ons dus een hoop spektakel en opletten geblazen, want de haaien zijn razendsnel. Om een indruk te geven van het geweld voor ons, hierbij de foto's.............
Beste lezers, het heeft even geduurd voor ik met de blog weer in de lucht was. Het was druk met uitstapjes, maar ook het internet (met 7 mensen in huis) is daardoor trager dan stroop. Daarom hak ik de indrukken van de laatste weken in mootjes de komende tijd. Dus......wordt met spoed vervolgd......
maandag 24 juni 2013
KLEINKRANTZ BEACH + WALVIS-CARBONADE + SUPERMOON + MOSSELBAAI
Vandaag realiseer je je, dat je al weer 2 maanden hier bent. Donderdag de test Anatomie over alles tot nu toe, en daarna 10 dagen vrij voor de break !
Na de lange dag vandaag (tot 15.00 uur), na thuiskomst gelijk in de auto gestapt om lekker op het strand te gaan wandelen, en wel op Kleinkrantz-Beach, eigenlijk vlak om de hoek bij waar wij wonen,
en met zo'n prachtige vrouw erbij, kan het helemaal niet stuk......
Voor Zuid-Afrikaanse begrippen was het erg druk op het strand. Maar liefst 10 mensen zijn we in een uur tijd tegen gekomen,
waaronder deze visser, die zijn peuk als Lucky Luke in de mondhoek had hangen..
Nu we het toch over strandbezoeken hebben. Afgelopen week waren wij tweeën op Swartvlei-Beach geweest. Een aantal mensen werd enthousiast door de verhalen en foto's. Zo ook Kees, Antonia, Annika en Wilfried. Zij zijn de dag na ons gaan kijken. Alles was uiteraard anders, want de zee geeft en neemt. Van onze Walvis-botten geen spoor, maar zij vonden wel deze Carbonade.......
in BSR-termen een Vertebra (wervel), prachtig schoongespoeld en Kees gaat proberen dit naar Nederland te transporteren. De Carbo heeft zo te zien gesmaakt, ook al was het een hele kluif.......... Zo zie je maar, iedere dag is het anders op het strand.
Nu over naar iets anders : Op 21 juni is het hier de kortste dag en in Nederland de langste dag. Tsja, zeg je dan, nou en ? Als het dan ook precies op deze dag volle maan is en niet zo maar volle maan, maar SUPERMOON, dan is dat wel even het vermelden waard. De maan stond op 21 juni het dichtst bij de aarde (hier op dit continent) sinds 100 jaar, en als dat vergezeld gaat van een opties fenomeen, nl. een halo, dan is dat dubbel bijzonder.
De foto is om 22.00 uur s'avonds genomen. Tegen de hier donkere hemel, kijk je naar de hel oplichtende maan en tegen de bijna zwarte lucht zie je een enorme krans van licht reflecteren. Dus de kring die je hier ziet is tientallen kilometers, zo niet honderden kilometers breed. Met verbazing stonden we op ons balkon te kijken en tegelijk besef je ook hoe klein wij zijn.....
In mijn laatste blog sloot ik nogal enthousiast af met de mededeling dat we op zondag (gisteren dus) zouden gaan Cage Diven tussen de Witte Haaien. Dorien Schroeder (Wetenschappelijk verbonden aan de Biologische Campus in Mosselbaai), moest ons zaterdagavond teleurstellen : de boot van zondag zat vol. En dus gingen we gisteren naar haar toe om kennis te maken in Mosselbaai. Zij nam ons mee naar een aquarium waar studenten uit de hele wereld haaien observeren.
Je hebt kleine haaien, middel grote haaien en grote haaien. Negentig procent van hen is ongevaarlijk en ligt zoals hier in het bassin gezellig bij elkaar te keuvelen.
Goed te zien is ook de diverse patronen op de rug. Al met al niet echt spectaculair, maar wel goede achtergrond informatie voor een volgende keer. Dorien gaat haar best doen dat wij (Agata en ik) een keer mee kunnen op de onderzoeksboot.(Vorige week zat daar een team van National Geografics op om beelden te schieten van de Witte Haaien, Dolfijnen en Walvissen in dit gebied). Dat zal hopelijk gaan plaatsvinden na de break. Ook kunnen we met wat andere studenten een keer mee met de cage-dive boat, om de haaien ook onder water te kunnen zien.
Tijdens de lunch bespraken we de diverse opties en kwamen zo ook meer te weten over Dorien, die na haar studie en stage hier, door de campus werd gevraagd terug te komen. Zo doende is ze inmiddels reeds 2,5 jaar hier, begeleid zij studenten, plant ze de boten in voor onderzoek en is ze schipper op een van deze boten. Al met al een leuk bezoek voor de zondagmorgen en hopelijk komt hier nog iets anders moois uit voort.
Ik sluit af met de mededeling dat ik vanaf donderdag 10 dagen break heb, dus mogelijk zal de volgende blog iets op zich laten wachten.
Na de lange dag vandaag (tot 15.00 uur), na thuiskomst gelijk in de auto gestapt om lekker op het strand te gaan wandelen, en wel op Kleinkrantz-Beach, eigenlijk vlak om de hoek bij waar wij wonen,
Nu we het toch over strandbezoeken hebben. Afgelopen week waren wij tweeën op Swartvlei-Beach geweest. Een aantal mensen werd enthousiast door de verhalen en foto's. Zo ook Kees, Antonia, Annika en Wilfried. Zij zijn de dag na ons gaan kijken. Alles was uiteraard anders, want de zee geeft en neemt. Van onze Walvis-botten geen spoor, maar zij vonden wel deze Carbonade.......
Nu over naar iets anders : Op 21 juni is het hier de kortste dag en in Nederland de langste dag. Tsja, zeg je dan, nou en ? Als het dan ook precies op deze dag volle maan is en niet zo maar volle maan, maar SUPERMOON, dan is dat wel even het vermelden waard. De maan stond op 21 juni het dichtst bij de aarde (hier op dit continent) sinds 100 jaar, en als dat vergezeld gaat van een opties fenomeen, nl. een halo, dan is dat dubbel bijzonder.
In mijn laatste blog sloot ik nogal enthousiast af met de mededeling dat we op zondag (gisteren dus) zouden gaan Cage Diven tussen de Witte Haaien. Dorien Schroeder (Wetenschappelijk verbonden aan de Biologische Campus in Mosselbaai), moest ons zaterdagavond teleurstellen : de boot van zondag zat vol. En dus gingen we gisteren naar haar toe om kennis te maken in Mosselbaai. Zij nam ons mee naar een aquarium waar studenten uit de hele wereld haaien observeren.
Ik sluit af met de mededeling dat ik vanaf donderdag 10 dagen break heb, dus mogelijk zal de volgende blog iets op zich laten wachten.
Abonneren op:
Posts (Atom)