KLEINE KAROO + FLAMINGO'S + SWARTVLEI BEACH

Zondag vertrokken we uit Kaapstad rond 13.00 uur, maar dat wist de oplettende lezer natuurlijk al. Wat jullie niet wisten is dat we niet via de N2 terugreden, zoals op vrijdag, maar via een veel interessantere weg, nl. eerst de N1, via de Huguenot Toll Tunnel naar Worcester. Daar hadden we eigenlijk af moeten slaan naar Robertson, maar we waren zo geboeid door het fantastische uitzicht, dat we uiteindelijk pas na De Doorns de afslag namen richting Montagu, ongewild een werkelijk prachtige weg over de Rooihoogte Pass en de Burgers Pass. Op deze R318 kom je bijna niemand tegen, behalve druivenverkopers en zo nu en dan een afgeladen busje met seizoenarbeiders...

Het landschap bestaat uit wijngaarden, hoge bergen met daarop sneeuw (!) inmiddels, fruit (sinaasappels) en bovenal prachtige herfstkleuren tegen een werkelijk knalblauwe lucht. En zo scheurden wij in onze 15 jaar oude Toyota Corola door dit adembenemende, maar o zo stille landschap. Wat een uitgestrektheid ..............

Via Route 62 tot aan Barrydale, namen we daarna op aanraden van Boetie een doorsteek met gedeeltelijk Tarred Road tot aan Heidelberg en van daar was het nog 160 km. naar Wilderness. Een waardig toetje van een prachtig weekend.
Maandag, wij zessen toch wat gebroken van al het rijden in het weekend, weer in de schoolbanken de leerstof tot ons nemen en praktisch aan de gang.
Gisteren, dinsdag, mocht ik iets eerder van school weg (12.00 uur) om Agata op te halen van het vliegveld in George. Het Kalula vliegtuig was keurig op tijd, en dus vielen we elkaar rond 13.15 uur in de armen. Eindelijk weer samen, na toch wel een lange periode. Er viel veel te bepraten en dus togen we naar Italiaans Restaurant La Locanda, waar we ons lekker lieten verwennen op het heerlijke terras buiten. Met een temperatuur van 29 graden is dat geen straf. Na het heerlijke eten gingen we bij Banger de auto ophalen en daarna met twee auto's naar Wilderness. In Topping stonden Kees en Soren klaar om Agata hartelijk te verwelkomen. Soren kondigde aan zijn Deense ballen te lanceren vanavond en dus hadden we nog tijd om voor het donker worden een strandwandeling te maken nabij Hotel Sea View in Wilderness. Kees ging ook mee en met z'n drieën hadden we het geluk iets te zien wat echt voorpaginanieuws hier in de kranten is deze week : Een groep Flamingo's is voor het eerst in 10 jaar weer eens neergestreken op het strand. Ineens zagen we ze staan en gewapend met de telelens konden we toch redelijk dichtbij deze prachtige vogels komen.

En als ze dan eenmaal weg vliegen is het helemaal smullen.........

En dus viel Agata met haar neus in de boter : Mooie vogels, mooi weer, en na een lange reis lekker uitwaaien op het strand.
En dus aten we als welkomstgerecht Soren zijn Deense ballen, met knoflookaardappelen uit de oven en een tomatensalade. Leuke binnenkomer, goed bezig !
Vandaag, de woensdag, zou Agata in de pauze om 10.30 uur naar de academie komen om kennis te maken met BSR-klas 2013 en om Boetie en Gail te begroeten. Echter, de auto van Agata had vandaag geen zin en dus moest Banger gebeld worden om het probleem op te komen lossen : Na een uur had Banger een mannetje gestuurd, en die constateerde :Lege accu. Agata stelt het bezoek aan de academie uit tot morgen, en had zo genoeg tijd om boodschappen te doen in Sedgefield. Zij bood aan vanavond te zullen koken, maar voordat het zover was, herhaalden we het idee van gisteren : Wandeling maken aan zee en wel op dit strand ...

beter bekend als het strand met een in zee stekende rots in de vorm van een sfinx.

Ook dit strand had een paar verrassingen voor ons tweeën in petto:
Allereerst vonden we op het strand een reuze schelp. Het liefst hadden we het apparaat meegenomen, maar van binnen bleek er nog leven in te zitten en dus hebben we het weer in de branding terug gezet....

De zee nam dit leven weer als vanzelf op. Maar de zee neemt ook wel eens iets van leven op andere wijze, getuige de brokstukken her en der van een aangespoelde walvis.

Deze stukken lagen er al een tijdje. Wat opvalt is de grootte van de beenderen en het gewicht. Ik heb getracht het los te wrikken uit het zand, maar nee, geen beweging in te krijgen. Het blijven bijzondere zoogdieren.....

Het werkelijk prachtige strand, met hoge kliffen, rotsen, planten en vele zeedieren, had op het eind nog een toetje voor ons in petto : Een African Black Oystercatcher,

een prachtige zwarte vogel van 51 cm, met fel rode poten, snavel en ogen.
Vlak voor de donkerte (17.30 uur) waren we weer thuis. Ik ging studeren, Agata kokkerellen (kip in champignonsaus) en ook Kees en Soren zaten op hun kamer te blokken. 
Na het gezellige en lekkere avondeten werd er weer gestudeerd en kreeg ik een leuk telefoontje : Dorien, dochter van de locatieleider van VSO Herenwaard te Rotterdam, belde mij op uit Mosselbaai. Zij loopt stage/werkt bij een project van/over Witte Haaien. Zondag a.s. neemt zij ons mee op een cage-dive. Zaterdagavond krijgen we definitief te horen of dit doorgaat.Wij gaan met haar en een schipper de zee op, op zoek naar haaien. Mochten die er zijn, dan is het wet-suite aan, de kooi in, snorkel op en onder water genieten van witte haaien die voorbij zwemmen. Ik hoop dat het door gaat en zal van dit uitstapje zeker verslag doen in een volgend blog.